De teleurstelling na de afgelaste editie vorig jaar was groot. Covid-19 gooide zomaar eens opnieuw roet in het eten. Dit jaar tracht het Filmfestival van Cannes dat gemis volledig te compenseren met een resem aan bekende sterren en films die staan te popelen om in de cinemazalen te verschijnen. Onze Vlaamse regisseurs doen het bijzonder goed, dit jaar bereiken we een recordaantal van Vlaamse producties op het Filmfestival. Op het einde weten we wie zich over een Gouden Palm mag ontfermen.
1. ‘Les Intranquilles’ van Joachim Lafosse
De Brusselse Joachim Lafosse doet het dit jaar goed met zijn film Les Intranquilles. Hij is namelijk geselecteerd voor de officiële competitie van Cannes en maakt hierdoor kans op de Gouden Palm. Dat is de meest prestigieuze prijs die je kan winnen op het Filmfestival. Het is ondertussen de vierde keer dat Lafosse erin slaagt om geselecteerd te worden. Zo deed hij dat in 2012 met zijn film A perdre la raison in het Un Certain Regard-programma. En vervoegde hij het Quizaine des realisateurs-programma met Elève libre en L’Economie in 2008 en 2016. Dit jaar scheert zijn geluk de toppen met zijn selectie voor Les Intranquilles.
Les Intranquilles vertelt het verhaal van een koppel, Leïla en Damien, van wie het leven een totale ommekeer maakt door mentale problemen. Damien heeft een bipolaire stoornis. De ene stemmingswisseling haalt de andere in waardoor Leïla ten einde rade is. Ze klampt zich vast aan de grote verliefdheid die ze voor hem had en probeert er alles aan te doen om de situatie voor hun zoontje leefbaar te houden.
2. ‘La Civil’ van Teodora Ana Mihai
La Civil is een film over een sterke moeder die slachtofferschap mijdt en in plaats daarvan terugvecht. Ana Mihai, een vrouwelijke regisseur met Vlaams-Roemeense roots, laat geen enkele ouder onberoerd met dit schrijnende verhaal. Haar speelfilmdebuut gaat in première in het Un Certain Regard-programma, dat sterk focust op jong talent en gedurfde topics. Ana Mihai liet zich inspireren door de realiteit in Mexico, wat betreft drugs en kartels. Aan de film ging jarenlang onderzoek vooraf door Ana Mihai zelf in samenwerking met Antonio De Rosario, een Mexicaanse schrijver en scenarist.
La Civil vertelt specifiek het verhaal van een Mexicaanse moeder, Cielo, die radeloos op zoek is naar haar ontvoerde dochter. Een drugskartel nam haar mee en de autoriteiten laten de moeder in de kou staan zonder oplossing. De zorgzame moeder beslist het heft in eigen handen te nemen en laat haar schrik geen obstakel vormen om haar dochter terug te vinden. In samenwerking met de Cinéfondation van Cannes en het TorinoFilmLab kwam de film tot stand. Naast haar Vlaams-Roemeense roots heeft Ana Mihai een achtergrond in documentaires en fictie. Ze woont sinds jonge leeftijd in België en volgde de opleiding filmstudies in New York. La Civil is niet haar eerste productie, zo had ze in 2014 al internationaal succes met haar film Waiting for August.
Lees ook: Filmfestival van Cannes 2021: alle rodeloperlooks op een rij
3. ‘Un Monde’ van Laura Wandel
‘Un Monde‘ is een op en top Belgische filmproductie van filmregisseur Laura Wandel. Ze werkte hiervoor samen met hoofproducent Dragon Films en coproducent Lunanime. Laura Wandel is reeds gekend op het Filmfestival door haar kortfilm Les corps étrangers die in 2014 de officiële selectie bereikte. Met haar nieuwe film zit ze in de selectie van het Un Certain Regard-programma. Voor Wandel is de selectie van deze film een kers op de taart voor het verhaal dat ze wou brengen. De kindertijd is niet altijd evident: het is een strijd tussen een gevoel van erkenning en anderzijds een immense kwetsbaarheid die je overvalt. Dat verhaal brengt ze met Un Monde.
Un Monde toont een blik door de ogen van een kind op de lagere school. De grote broer van Nora wordt lastiggevallen waardoor ze tussen twee vuren komt te staan. Praten is tegen de wil van haar broer en zwijgen is tegen de wil van haar vader. Daarnaast hoopt Nora een vriendenkring op te bouwen wat haar jonge leven enkel nog gecompliceerder maakt. Wie is Laura Wandel? Een Belgische regisseur die studeerde aan het Instituut voor Mediakunsten in België. Voor haar eindwerk in 2007 realiseerde ze de film Murs waarmee ze later de wereld rondreisde. Drie jaar later lanceerde ze haar tweede film O Négatif en vanaf dan was ze vertrokken.
4. ‘Annette’ van Leos Carax
Annette is geselecteerd voor de officiële competitie en maakt hiermee kans op een Gouden Palm-uitreiking. Het is een film van de Franse regisseur Leos Carax die dit jaar de spits van het Filmfestival mocht afbijten. In Annette maak je kennis met acteur Adam Driver en actrice Marion Cotillard die voor de opnames eventjes doorheen Vlaanderen walsten. Er duiken zelfs enkele Belgische gezichten op, waaronder de Brusselse zangeres Angèle. Zij kon niet aan een rolletje ontkomen. Het was haar eerste filmdebuut maar afgaande op haar acteerambities niet de laatste. Tot slot kan je ook Vlaams acteur Wim Opbrouck eens kort zien passeren in de film. Hij vertolkt een bijrol als aankondiger. De Vlaamse inbreng was zeer geliefd.
Annette vertelt het verhaal van een stand-upcomedian en een operazangeres. Ze worden verliefd en krijgen samen een kindje met een speciale gave. De filmmuziek, alsook het hele concept van de film, komt van Ron en Russel Mael. Ze zijn bekend als de Amerikaanse rockband Sparks. Alexandre Christophe Dupont staat als regisseur bekend onder de naam Leos Carax en voegt Annette toe aan zijn palmares met kortfilms. Naast regisseur heeft Carax ook lange tijd geacteerd. Zo vertolkte hij onder meer de rol van the sleeper in Holy Motors, een film die hij zelf schreef en regisseerde.
Lees ook: Angèle straalt in Cannes
5. ‘Benedetta’ van Paul Verhoeven
De Belgische regisseurs worden op de proef gesteld met een regisseur als de 82-jarige Nederlander Paul Verhoeven. Hij staat bekend als de regisseur van Turks Fruit die je in de cinemazalen kon zien in 1973. Zijn laatste film Elle kwam uit in 2015 en kreeg de Gouden Palm voor beste buitenlandse film. Ook nu is Paul Verhoeven geselecteerd voor de officiële competitie met zijn nieuwe film Benedetta, die net zoals Elle van Franse makelij is. Wat mag je verwachten? Gegarandeerd seks en geweld, zoals in al zijn voorgaande films.
Benedetta is geen alledaags verhaal. Het gaat over een lesbische kloosterzuster die in aanraking komt met de pest. Het situeert zich in de vijftiende eeuw in Italië en Virginie Efira vertolkt hierin de hoofdrol als zuster Benedetta. De clou van het verhaal is nog een groot vraagteken aangezien niet duidelijk is of Benedetta het slachtoffer of de beul is. De vraag reist of ze een heilige is of een manipulator. Maar dat is waar alles om draait bij Verhoeven: paradoxale heldinnen die hun geheimen goed kunnen bewaren.
6. ‘Titane’ van Julia Ducournau
Vijf jaar na het bloederige Grave, een Franse horrorfilm met een feministische twist, keert Julia Ducournau terug naar Cannes met haar nieuwe film Titane. De 37-jarige vrouwelijke regisseur is geselecteerd voor de officiële competitie, samen met drie andere vrouwelijke regisseurs. Het belooft een woeste film te zijn met lugubere misdaden die verwijzen naar de Griekse mythologie en Vincent Lindon als gekwelde vader.
Julia Ducournau is een vrouwelijke Franse regisseur die een opleiding screenwriting volgde. In 2011 won zij al eerder de Petit Rail d’Or–prijs voor haar kortfilm Junior, opgevolgd door de FIPRESCI-prijs voor haar horrorfilm Grave in 2016. Een onbekende is ze dus helemaal niet, integendeel ze maakt kans om de Gouden Palm te winnen deze keer. In Titane zie je het verhaal van een kleine jongen met een gekneusd gezicht. Hij wordt opgemerkt in de luchthaven waar hij voor een tijdje verblijft. Onder de schuilnaam Adrien Legrand maakt hij zich bekend, een kind dat tien jaar geleden uit het niets verdween. Zijn vader Vincent wordt op de hoogte gebracht en haalt zijn zoon op. Plots daarna gebeuren er in die streek gruwelijke moorden, maar wie er achter de moordenaar schuilgaat, is onbekend.
Lees ook: Chanel FW21/22 haute couture: kunst in beweging.
