Bockie: “Op restaurant gaan betekent voor mij niet teveel moeten nadenken. Ik zou een paniekaanval krijgen als ik à la carte moest kiezen, het feit dat een chef een menu presenteert is een geruststelling. Voeten onder tafel en genieten. In het begin was er bij mij zeker die drempelvrees om nuchter een sterrenrestaurant binnen te stappen. Ik dacht dan dat het chiquer was als ik mijn petje afnam, maar dat doe ik niet meer. Ik dacht even dat ik iemand anders moest zijn en in het gareel moest lopen om te kunnen gaan eten. Maar uiteindelijk geven die chefs er ook geen fuck om. Ik moet net zo goed betalen voor mijn plat.
Alles draait rond katers bij mij, ik keek naar kookprogramma’s op tv en daar was Johan Segers van ’t Fornuis, daarmee is alles begonnen. Ik wilde daar zó graag gaan eten, op het einde zat de chef bij mij aan tafel te drinken. Naast ons zat een tafel vol mensen in kostuum, maar hij zat mee aan tafel bij de mannen die niet wisten wat ze moesten aanvangen met hun leven. Hetzelfde bij Kobe Desramaults, mijn favoriete chef, bij mij blijven dat helden, mensen naar wie ik opkijk.”
Ik kook graag zelf, maar ik heb ooit eens nieuwjaarsrecept verkloot en dat moet ik dan de rest van mijn leven aanhoren. – Bockie
Davy: “Bij mij hetzelfde, als er nu nog foto’s van mij zouden bestaan van toen ik 15 jaar geleden bij Hof van Cleve ging eten, in mijn netste wit hemd, ik zou mij doodschamen. In Berchem waren wij ook op zondag open, wat de horeca rustdag is en dan kreeg ik vaak collega’s van andere restaurants over de vloer. Vaak dacht ik echt: mannen, laat mij toch allemaal gerust. Ik zag al aan bepaalde gezichten dat ze er echt geen zin in hadden, toen ze binnenkwamen.”
Bockie: “Dat is zoals de kappers die op maandag allemaal samen gaan dansen… Is er eigenlijk veel concurrentie bij jullie, Davy? Wanneer ik aan natuurwijnen denk, dan is dat drinken in het zonnetje, maar dat lijkt mij wel serieuzer dan dat.”
Davy: “Vroeger werkten de importeurs eigenlijk enkel voor de restaurants, maar ondertussen zitten zij ook op de particuliere markt. Maar ik ben zelf beginnen importeren. Toen ik begon had je hier 3 namen. Ondertussen zijn er zoveel mensen aan het strijden voor die domeinen, echt niet meer normaal.”
Bockie: “Ik dacht dat dat romantisch was, niet dus.”
Dit bericht bekijken op Instagram
/
Culinaire (R)Evolutie
Davy: “Mijn keuken van 10 jaar geleden is wel geëvolueerd, maar je kunt er zeker nog een lijn in trekken. Het is niet dat ik ineens een bocht van 180° heb gemaakt. Ik kan ze zelf moeilijk omschrijven. De wereld is veel kleiner geworden, alles is een kruisbestuiving. Ik weet nog toen ik tien jaren geleden met het 5-gangenmenu begon, de mensen rond mij mij voor gek verklaarden. Maar ik kan mij moeilijk vinden in een volledig à la carte menu. Ik heb het daar soms wel moeilijk mee, om 600 euro per persoon neer te tellen in een restaurant. Ik ga dan meestal met mijn madame dus dan zit je toch boven de 1000 euro. Dat blijft veel geld.”
Bockie: “Ik heb een erfenis van 50.000 euro opgesoepeerd aan taxi’s en sterrenrestaurants. Restaurants zoals Veranda vind ik echt iets om naar uit te kijken, je weet dat je een goede tijd gaat beleven, vanaf het moment dat je binnenstapt. Toen ik jong was, had je zoiets niet: een startmenu van 55 euro waarvan je weet dat het supergoed gaat zijn, de wijn gaat lekker zijn… Voor mij is dit de toekomst. Iedereen is welkom en iedereen gaat terug blij buiten. Ik noem het een toegankelijke feestkeuken. Moest dit bestaan hebben, dan zat ik al sinds mijn 12de wekelijks op restaurant.”
Koken voor mijn familie vind ik echt geen straf, ik sta in het weekend geregeld in de keuken. – Davy
Davy: “Dat is echt van Parijs overgewaaid, het aanbod is daar niet normaal. Parijs is wel een wereldstad, maar ga je daarbuiten zomaar ergens binnen, dan is het niveau veel lager dan in België. Parijs is echt een uitzondering, ik ben echt gek op die stad. Je kan daar goed gaan eten zonder veel pretentie. Dat wil ik hier ook aanbieden. Meteen ook één van de redenen waarom ik de mensen van Michelin al sinds dag één de deur wijs, ik wilde eigenlijk een movement beginnen, maar niemand anders is gevolgd. (lacht)”
Bockie: “Ik ben onlangs pas voor het eerst in Parijs geweest. Mijn GSM is daar gepikt, het lag niet aan de gamins, maar wel aan mijzelf, ik was te dronken. Ik zou hem zelf gepikt hebben, mochten zij het niet gedaan hebben. Voor mij is Elsene klein-Parijs: ik wandel daar overal buiten met 15 nieuwe vrienden en we hebben een fantastische tijd.”
Dit bericht bekijken op Instagram
Veranda, Lange Lobroekstraat 34, 2060 Antwerpen. www.restaurantveranda.be
