LIVE
Kom kom, we gaan niet doen alsof je naar Maasmechelen rijdt om een wandeling te gaan maken in de natuur. We weten allemaal hoe jij pijlsnel MMV binnenschiet voor een fix Prada, Salvatore Ferragamo, Bally, Max Mara en American Vintage aan discountprijzen… Het dorp komt volgende week opnieuw met een knaller van een VIP-sale: deze keer is het de beurt aan Clio Goldbrenner. Van donderdag 29 april tot en met zondag 2 mei kan je op afspraak gaan rondneuzen tussen de handtassen van je dromen. Je vindt er modellen uit vorige collecties, maar ook tijdloze klassieker zoals de ‘Clio Classic’.
Boeken maar die afspraak. Meer info op de website.
rv
LOVE
Juwelen en chocolade… Een match made in heaven, zeker als het gaat over het Belgische label MYA BAY en chocolatier Galler. Ze werken allebei vanuit Luik en de 1 heeft al wat meer cijfers op de teller staan dan de ander. Maar wat ze zeker gemeen hebben, is dat ze gaan voor kwaliteit en originaliteit. Deze collab is daar dan ook het voorbeeld van. De MYA BAY x Galler doos is een kleine schatkist die bestaat uit 32 pralines met een vergulde armband met een ivoren geëmailleerd hart bij.
Bezieler achter de juwelen is Sophie Johnen. In een vorig leven woonde zij in Londen, India en Nederland, om zich als self-taught juwelenontwerpster in België te vestigen. Haar inspiratie haalt ze uit kunst, reizen en iconen als juwelenfanaat Mr.T. Wie de rest van de collectie wil ontdekken moet zeker eens naar de website surfen, want ook de amuletten en ringen zijn fabuleus. Perfect voor moederdag, het weekend dat meteen ook samenvalt met de heropening van de horeca, dus alvast 2 redenen om te vieren. Of ik ga blijven zagen tot het moment is aangebroken dat ik met mijn kont op een terras zit met een spritz voor mijn neus? We zullen zien, hé!
Coffret Bijou Chocolat, € 49,90. Meer info hier en hier.
rv
LAUGH
Ik was al niet de meest actieve persoon ter wereld, en sinds Covid-19 zijn intrede deed in ons (werk)leven is het er zeker niet beter op geworden. Ik spreek thuis niet meer van een home office, maar gewoon van ‘het werk’, want ik werk echt 365 dagen van thuis uit. Lees: vanuit mijn luie zetel. Er waren dagen dat de verleiding groot was om met de laptop vanuit mijn bed te werken, maar dat was zelfs voor mij een brug te ver. Onlangs kreeg ik de vraag om het Harmoni standing desk uit te testen. Of ik zin had om een ganse dag recht te staan in mijn living? Initieel niet. Tot mijn rug zei: genoeg is genoeg. Dit luxueuze bureau (ik heb de versie in walnoot) is handig om in elkaar te zetten en is echt goed voor je postuur. Gedaan met ineengezakt in een zetel te hangen of kaarsrecht te zitten op een bureaustoel. Mijn rugpijn is ook effectief minder frequent geworden. En mijn billen minder slaperig.
De desk geeft je ook veel meer bewegingsvrijheid en wanneer je zoomt heb je geen dubbele kin. Als dat niet nog een reden is om deze babe in huis te halen, dan weet ik het ook niet. Omdat we spreken van verschillende niveau’s worden accidentjes met gemorste koffie op je klavier of smartphone ook vergoed verbannen. Ik ben fan! PS deze beelden zijn niet bij mij thuis gemaakt, anders stond er een afwas van 2 dagen op de achtergrond.
Harmoni Premium standing desk, € 389. Meer info op de website.
rv
LAAT MAAR
Geen idee hoe jullie erover denken, maar ik heb voorlopig genoeg tv en Netflix gekeken voor dit en een volgend leven. Ik ben de laatste tijd helemaal into Franse en Italiaanse klassiekers uit de jaren ’60 en ’70. Voor de trage verhaallijnen, de styling én de vrouwelijke hoofdrolspeelsters met power. Deze week op mijn lijstje: Una Giornata Particolare van Ettore Scola en Carlo Ponti, met de ravissante Sophia Loren als een verveelde huisvrouw die in de ban geraakt van een homoseksuele buurman in het fascistische Rome van eind jaren ’30… En Belle de Jour: dé ultieme klassieker van Luis Buñuel waarin Catherine Deneuve een jonge bruid speelt die uit verveling als escorte begint te werken. De styling is van de hand van Yves Saint Laurent. Twee films met geëmancipeerde vrouwen die slachtoffers waren van de traditionele rollenpatronen waar hun generaties mee te maken kregen. Wanneer je klaar bent met deze twee kan je gerust nog gaan haten op de toxic masculinity van ‘Alain’ in Netflix’ The Serpent. Ik doe mee.
