Anne-Laure Vandeputte
Anne-Laure Vandeputte is actrice. Amper een jaar na het behalen van haar master drama schittert ze al in het theater en op tv.
Je hebt een opvallend parcours afgelegd!
“Ik was model van mijn veertiende tot mijn twintigste. Shootings voor ontwerpers en magazines. Voor Marie Claire o.a.! Ik heb ook een aantal shows gelopen, maar de fashion weeks sloeg ik over, omdat die niet te combineren waren met mijn opleiding aan de kunsthumaniora.”
“Het modellenwerk heeft een groot deel van mijn puberteit bepaald. Dat doet wel wat met je. Alles draait rond schoonheid en er ligt enorm veel nadruk op de juiste maten hebben. Dat is heel heftig. Meisjes van die leeftijd (!) zijn sowieso al heel gevoelig wat hun lichaam betreft. Op mijn twintigste ben ik eruit gestapt. Het was niet echt mijn wereld. Theater en acteren zijn mijn grote passies.”
In welke producties ben je te bewonderen?
“Ik stond tot mei op de planken in Onschuld van theatergezelschap de Roovers. Mijn eerste grote tv-rol had ik te pakken in De Bende van Jan De Lichte, een serie die volgend jaar te zien is op VTM.”
“Mijn eerste filmervaring was de kortfilm Copain van de broers Jan en Raf Roosens. Twee jaar geleden stonden we in Cannes. Hilarisch. Het was heel leuk om de fancy actrice uit te hangen. En je ziet me ook in It’s Showtime, een reeks van Bart De Pauw. Nu al op Play More, volgend jaar op Eén.”
Het gaat hard!
“Het gaat hard, inderdaad. Op de set van De Bende dacht ik: ‘What the hell!’. Maar ik heb veel geleerd van het samenspelen met toppers als Tom Van Dyck, Stef Aerts en Matteo Simoni. Van ‘hoe word ik een goede acteur’ tot ‘wat wil ik vertellen?’”
Wat voor millennial ben je?
“Die vraag houdt me erg bezig. Wie zijn we? In wat voor wereld leven we? Mijn eerste actuele besef was een vliegtuigje dat zich in 2 torens boorde. Ik was 9 of 10 en wou naar Thuis kijken. Dat kon niet, want er was een extra journaal. Ik ben opgegroeid met de ene crisis na de andere.”
“‘Millennials’, we krijgen het vaak als een lacherig scheldwoord opgeplakt. ‘Jullie hebben geen idealen meer en denken dat jullie alles weten. Alles moet snel gaan ook’. Zoiets. Ik zie leeftijdsgenoten een burn-out krijgen. Ineen krimpen van de ellende in de wereld. Ik heb ook geen antwoorden, maar heb zeker hoop en geloof dat dingen kunnen veranderen.”
“Ik sta zo bewust mogelijk in het leven. Ik probeer me zo goed mogelijk te informeren, ben bijvoorbeeld al 10 jaar strikt vegetariër en denk na over waar ik mijn kleren koop. Want ik loop vaak rond met een schuldgevoel. Tegenover het klimaat, bijvoorbeeld. Ik heb nog niet veel concrete oplossingen. Maar ik zie het als mijn verantwoordelijkheid om zo bewust mogelijk in de wereld te staan, en daar ook naar te handelen.”
Pers
Tamino
Tamino, aka Amir Moharam Fouad voor de vrienden, is zanger, gitarist en pianist. Zijn theatrale engelenfalset leverde hem een plaats op als laureaat van De Nieuwe Lichting 2017. Wie hem deze zomer graag aan het werk wil zien, moet naar Werchter en Pukkelpop.
Habibi was het toverwoord?
“Ja, eind vorig jaar bracht ik mijn nummer op de Radio 1 Sessie van Het Zesde Metaal. Ik werd meteen benaderd door platenfirma’s. Als finalist van De Nieuwe Lichting van Stubru was ik helemaal gelanceerd.”
Habibi is Arabisch voor ‘Mijn schat’ of ook gewoon ‘mijn vriend’?
“Ja, ik ben enorm in de ban van Arabische muziek uit de jaren ’30 tot ’70. Mijn Egyptische grootvader was een gevierd zanger in de jaren ’50. Hij inspireert mij tot vandaag.”
Wat betekent Tamino?
“Tamino is het hoofdpersonage in De Toverfluit van Mozart. Niks Arabisch dus. Mijn moeder zong in het kinderkoor van de Opera van Antwerpen. De Toverfluit stond op toen ze zwanger was van mij. Zo kom ik aan mijn naam.”
Kan je ermee leven dat je de nieuwe Jeff Buckley wordt genoemd?
“Ik ben zelf fan van Buckley. Maar ik wil niet ‘de nieuwe die of die’ zijn. Ik wil waardering voor mijn eigen sound en identiteit.”
Welke thema’s inspireren je?
“De liefde natuurlijk. En de pijn die daarbij hoort. Maar er zit ook hoop in mijn muziek. Alles wat ik meemaak, inspireert me.”
Je stem heeft een bijzondere klankkleur en een groot bereik!
“Ja, dat klonk raar toen ik in stevige bands zong. Mijn Egyptische roots zijn van grote invloed, ook wat mijn grootvader zong. Een hybride mengeling van traditionele Arabische muziek en Westerse klassieke muziek.”
“Ik schrijf eigen nummers sinds mijn veertiende. Op mijn zeventiende ben ik een popopleiding in Amsterdam gaan volgen. Dat staat on hold want mijn agenda barst van de concerten.”
Waar droom je van?
“Mijn grote droom is al uitgekomen: overal concerten deze zomer, mijn eerste EP Tamino. Ik wil van mijn muziek leven. Veel platen maken en optreden. En hopen dat mijn muziek me op de mooiste plekken brengt.”
