Sanne Putseys, de echte naam van Selah Sue, heeft blauwe ogen die vandaag volop stralen bij de onbewogen grijze lucht, buiten. Ze luistert aandachtig naar wat ik te vertellen heb over Persona, haar derde album, terwijl ik me verontschuldig voor zoveel lof… “Nee, nee, ik vind het heel interessant wat je vertelt, want je beperkt je niet tot een: ‘Oh, het is een goede plaat!’” Selah Sue is altijd al meer geweest dan een kleine jonge vrouw uit Leuven met een gitaar. Haar stem en groove zijn onvoorstelbaar goed. Niemand minder dan Prince ‘himself ’ had dit al opgemerkt. Met Persona gaat de tweeënSELAH SUE dertigjarige artieste nog een stap verder: dit album maakt indruk, ontroert en verleidt.
Selah Sue, al met je eerste nummer, Kingdom, klink je alsof je beïnvloed bent door hiphop, wat nieuw voor je is. Voel je je op je gemak met dit soort muziek?
“Ik hield van rap maar tot nu toe durfde ik het niet aan om te rappen. Als blank meisje had ik het recht niet om die muziek te maken, dacht ik. Elk liedje op het album komt voort uit een persoonlijkheid die is ontstaan dankzij de Voice Dialogue-therapie die ik heb ondergaan. En met dit nummer is het de persoon vol vertrouwen in zichzelf die zich uitdrukt. Vandaar dat ik durf te rappen. In mijn eigen koninkrijk ben ik koningin! Rap is het perfecte medium om hier uiting aan te geven.”
Hoe komt het dat er zoveel duetten op dit album staan, vooral met rappers als Tobi uit Nigeria en Damso uit België?
“Blijkbaar hou ik ervan om altijd met de besten te werken. Voor mijn vorige albums heb ik met Childish Gambino en J Cole samengewerkt. De platenmaatschappij zorgt ervoor dat we met elkaar in contact komen. Ik neem het initiatief niet om op hen af te stappen. Ik ben veel te bang om afgewezen te worden. Zwangere Guy, de Vlaamse rapper met wie ik ook bevriend ben, vertelde me dat Damso de god van de rap is. Ik ben er dan ook heel trots op dat hij op mijn album staat. Zijn optreden werd in een paar uur tijd in Brussel opgenomen. Ik vond hem bijzonder zachtaardig. En hij vond het ook een uitdaging om met mij samen te werken”, aldus Selah Sue.
Lees ook: Charlotte Adigéry & Bolis Pupul: “We houden ervan om de boel een beetje te verknoeien”
In het liedje Pills, praat je over de langdurige behandeling die je tegen depressie onderging. Dat had niets met je carrière te maken?
“Ik begon antidepressiva te nemen toen ik achttien was. Mijn carrière was net van start gegaan. Het is gek om daar nu aan terug te denken. Ik heb veertien jaar antidepressiva geslikt. Of ik daardoor of ondanks dat een goede carrière heb gehad, weet ik niet. Ik ben er nu al vijf maanden vanaf. En je kan je niet voorstellen hoe ik me voel! Ik ben gedreven, met een ambitie zoals ik die nog nooit heb gehad. Ik dacht dat het mijn eigen gebrek aan energie was en mijn neiging om overdreven veel te slapen. En eigenlijk, nee, deze passie zit in mij. Nog maar kort geleden ben ik naar het podium teruggekeerd met een elan dat ik in het verleden nooit had ervaren. Ik ben zo vaak over mijn grenzen gegaan omdat ik ze niet kon voelen door de antidepressiva. Zonder antidepressiva, zou ik waarschijnlijk zijn opgebrand. Weet je, dit is de eerste keer dat ik weiger om bepaalde promoties te doen omdat ik me van mijn grenzen bewust ben. Ik voel me vandaag heel anders. Ik denk dat ik dankzij antidepressiva in staat was om een stabiele carrière te verwezenlijken, maar ik miste een aantal dingen. En ik heb er spijt van dat ik de behandeling niet eerder heb gestopt.”
Heeft het krijgen van twee kinderen en een gezin vormen met je vaste partner niet bijgedragen tot je genezing?
“Ik weet niet waarom het nu wel werkt en de andere keren dat ik van de antidepressiva probeerde af te komen niet. Is het omdat ik volwassener ben? Omdat ik mijn huis en kinderen heb? Of is het omdat ik me gesteund voel door een nieuwe groep muzikanten?”
De therapie die je onderging is gebaseerd op het luisteren naar de innerlijke stem. Hoe kwam je op die therapie?
“Ik heb heel wat psychotherapeuten bezocht, maar een paar jaar geleden ontmoette ik er een die me over deze techniek vertelde: therapie gebaseerd op praten met je innerlijke stem. Ze was ervan overtuigd dat het goed voor me zou zijn, omdat ik een laag zelfbeeld had. Ik zei altijd tegen mezelf dat ik niet goed genoeg was, dat ik niet voldoende talent had, dat mensen niet van me hielden. Deze therapeute legde mij uit dat deze innerlijke stem slechts een deel van mij was dat probeerde de controle over mijn hele persoon over te nemen. Ze liet me zien dat er andere personen in me aanwezig waren. Ik was bang om mijn zelfvertrouwen te laten zien omdat ik bang was dat mensen me arrogant zouden vinden. Wat misschien typisch Belgisch is. Dankzij deze therapie, konden andere innerlijke stemmen tot uiting komen: een persoon vol zelfvertrouwen, een melancholisch persoon, een verliefde persoon… en de persoon die sterk en onafhankelijk is.”
Lees ook: Interview met Max Colombie: “Op je dertigste is het tijd om het heft in handen te nemen”
Persona, de titel van dit album, is ook de titel van een film van Ingmar Bergman. En als ik goed naar je kijk, denk ik dat je op een heldin van Bergman lijkt.
“Meen je dat echt? Ik moet zijn films zien. Ik zou graag in een film willen spelen. Ik zou je dat twee jaar geleden nooit verteld hebben. Nu durf ik dat hardop te zeggen. Filmregisseurs mogen me nu iets aanbieden.”
Tot welke ontdekking kwam je toen je moeder werd? Meer liefde?
“Ik voelde me al moeder op mijn eenentwintigste toen ik Joachim ontmoette, die kinderen had uit een vorige relatie. Mensen konden zich in die tijd, in een tijd dat mijn carrière volop tot bloei kwam, niet voorstellen dat ik, zodra ik thuiskwam, voor de kinderen zou zorgen. En dat gebeurde niet om de week, nee, het was de hele tijd. Voor mij was het krijgen van kinderen iets natuurlijks. Ik kon de tijd nemen om bij hen te zijn.”
En hoe heten jouw zonen?
“Seth en Mingus.”
Wat de promotie voor het album betreft, heb ik gehoord dat je voorstellen voor modeshootings afwijst, klopt dat?
“Ik ben veranderd. Lange tijd dacht ik dat mode oppervlakkig was, maar nu beschouw ik mode als een kunst. Ik zong laatst in een jasje van Dries Van Noten dat ik prachtig vind. Dus ik ben niet tegen mode, maar ik vind de shootings een beetje saai. Ik hou van praten en delen met anderen. Ik zou geen mannequin kunnen zijn. En ik wil me niet in een wereld bevinden waar alles om het uiterlijk draait. Maar ik sta open voor een nieuwe ervaring wat fotoshootings betreft.”
Lees ook: Een vedette in Frankrijk, maar onbekend in Vlaanderen: wie is de Belgische actrice Virginie Efira?
Tijdens je loopbaanonderbreking kwam de MeToo-beweging op met een uitvloeisel MeTooMusic. Wat vond je daarvan?
“Het is van groot belang dat vrouwen en ook mannen durven op te komen tegen seksuele intimidatie. Zelf heb ik nooit zulke ervaringen gehad. Ik heb me altijd gerespecteerd gevoeld door de mensen met wie ik werk. Mijn partner was ook altijd bij me, wat kan verklaren waarom ik met rust werd gelaten. En vervolgens heb ik mezelf opgelegd om mijn eigen baas te zijn. Maar ik was geschokt door het aantal vrouwen die hun beklag over dergelijke feiten hebben gedaan. Het is goed dat taboes doorbroken worden.”
Bij je eigen Franse label Because Music heeft een veertigtal werknemers en stagiairs geklaagd over de pesterijen waarvan zij het slachtoffer waren geworden door toedoen van een van de managers. Ze zijn erin geslaagd om hem te laten ontslaan.
“Ik ben ervan op de hoogte en ik ken de manager in kwestie. Het gebeurde tijdens mijn verlof en het kwam als een schok.”
Laatste vraag: wat was je laatste Google-zoekopdracht?
“Oh mijn God, ik kijk het na! (Ze inspecteert haar smartphone). Hier is het, ik heb opgezocht hoe je het woord Persona in het Engels uitspreekt.”
Selah Sue, Persona, Because/Virgin Music, is uit sinds 25 maart. Op 27 april treedt Selah Sue op in de AB.
