Uit een kom met gummisnoepjes op tafel zal ze alleen de gele en de blauwe kiezen. Knalblauw is ook de kleur van haar sandalen. Ze draagt een baggy jeans die een glimp laat zien van een mauve boxershort. Lous and The Yakuza loopt gekleed als een vrouwelijke rapper, ook al rapt ze nog altijd niet. Maar op haar nieuwste schijf zijn wel rappers te horen, met name Benjamin Epps en Damso. Iota klinkt heel erg urban. Met latino invloeden. Niks vreemds aan. Het is de sound van deze tijd.
Lous and The Yakuza, je nieuwe album heet Iota. Wat heb jij met het Griekse alfabet?
“Niets, maar ik voel wel iets bij de Franse betekenis. Een jota. Dat duidt op een piepkleine hoeveelheid, zo goed als niets.”
Iota begint met een soort gebed dat je ook in een kapel had kunnen opnemen.
“Inderdaad. En dat brengt me op een idee voor een leuke visual. Maar op dit moment geef ik de voorkeur aan het comfort van de studio. Daardoor kan ik me op andere dingen concentreren, ik ben nu niet bezig met alternatieve vormen van opnemen. Ik hou van lekker zuivere geluidsopnames die afhangen van factoren waar ik controle over heb.”
Ik krijg de indruk dat er in jou een vleugje mystiek schuilt.
“Dat hoor ik wel vaker, maar ik weet niet of het mystiek is. Ik heb wel een spiritueel kantje dat bestaat uit allemaal dingen die ik heb geleerd, opgebouwd en gedeconstrueerd. Als je in een bepaalde religie bent opgevoed, kom je daar maar moeilijk van los. Ik voel ook niet de drang om mijn religie – het christendom – los te laten, maar ik wilde er wel een stelling over innemen. Weten voor wie ik een lofzang zou moeten zingen. Misschien is het dat wat je voelt.”
Lees ook: De kunst van het niksen (en de vele voordelen van luieren).
In ‘Autodéfense’ rijm je met woorden als confiance, méfiance, enfance, innocence. Wat is volgens jou het verband tussen vertrouwen, wantrouwen, kindertijd en onschuld?
“Als kind zijn we allemaal onschuldig. Dat is het mooie van de kindertijd. Onwetendheid kan innerlijke rust creëren. Zolang je niet op de hoogte bent van het boze in de wereld, kan je er ook niet van afzien. Toen ik als kind hoorde dat er hongersnood en oorlog was, brak mijn hart. Een kind is er niet klaar voor om dat te horen. De woorden confiance en méfiance hebben betrekking op mijn relaties met zowat iedereen. Ik vertrouw én ik wantrouw iedereen.”
En hoe bescherm je jezelf?
“Ha! Dat heb ik deze zomer geleerd. Mijn geest bescherm ik door niet te praten wanneer mensen dat willen. Iedereen wil altijd maar dat ik praat, om de tien minuten word ik gebeld. Tot ik me realiseerde dat het heel vaak kon wachten. Dus kan ik net zo goed tijd voor mezelf nemen. Ik bescherm mezelf door uit de buurt van chaos te blijven. In het dagelijkse leven, gewoon thuis, ben ik superrustig. Ik lees enorm veel. Al te vaak heb ik mijn energie opgemaakt aan slechte mens en . En sinds deze zomer heb ik besloten dat ik daar klaar mee ben. Nu krijgt mijn eigen energie prioriteit en veel mensen vinden dat niet leuk. Ik kies ervoor om mezelf op de voorgrond te stellen, voor het eerst in mijn leven.”
Maar je koos ervoor om frontvrouw te zijn. En dus op de voorgrond te staan.
“Ik ben alleen een ‘frontvrouw’ als ik op het podium sta. Daarnaast, in het gewone leven, is dat niet mijn streven. Ik wil helemaal niet de aandacht trekken. In het middelpunt van de belangstelling staan, daar voel ik me ongemakkelijk bij.”
In ‘La Money’ schets je een nogal triest plaatje van een liefdesrelatie, waarin geld alles verpest omdat de vrouw meer verdient dan de man. Wat heb je daaruit geleerd?
“Veel mannen vinden het geen prettig idee dat hun partner goed de kost verdient. Ik vond dat zo’n belachelijk probleem dat ik ervoor koos om dit liedje al schreeuwend te zingen. De ander hoort gelukkig te zijn als ik mijn leven op de rails heb. Maar haat of jaloezie, dat maakt me echt woest. Letterlijk alles had hun verhaal kunnen kapotmaken, maar had je me verteld dat het uiteindelijk om geld zou draaien… Alle vrouwen die ik ken in dit vak, kennen dat soort situaties of hebben het meegemaakt.”
Lees ook: 10 nieuwe documentaires, films en series op Netflix in november.
Is jouw kijk op de wereld veranderd in de afgelopen twee jaar?
“Ik heb veel gelezen en veel meegemaakt. Dat is volgens mij de winnende combi om van filosofie te veranderen. Ik heb ingezien wat ego in het leven kan veroorzaken en ben er een heilige strijd mee aangegaan. Ik wil dat mijn ego alleen maar bestaat wanneer ik het nodig heb, en dat het me niet verrast.”
Wanneer heeft het je al eens verrast?
“Wanneer ik me als een bitch gedraag. Maar als ik dat doe, heeft het niks te maken met mijn status als artiest. Het is eerder wanneer ik een slechte grap maak bijvoorbeeld. Ik heb een erg zwarte humor. Ik let er trouwens op dat ik die niet in het openbaar laat zien. Soms kan ik ook een autoritair toontje aanslaan. Maar om terug te komen op je vorige vraag. Natuurlijk is de wereld veranderd sinds corona, Black Lives Matter, Oekraïne, de opstand van de Iraanse vrouwen. Ik kijk niet meer naar het nieuws, ik ging ervan huilen.”
Welke plekken in Brussel zou jij tippen aan een vriend uit het buitenland?
‘“Het Sint-Gillisvoorplein, en dan vooral Café Flora. Daar zit ik graag te lezen of te schrijven en geniet ik van een burger met kip. En ik ga graag naar Matonge om pruiken te kopen!”
Lous and The Yakuza, Iota, Sony Music, is uit sinds 11 november.
