Wie is Lore Bruggeman?
Vanaf haar twaalfde startte ze met skaten op het terras bij haar thuis in Kortrijk. “Uiteindelijk nog niet zo heel lang als je bedenkt dat de jongere generatie nu begint vanaf 5, 6 jaar.” Lore is nu 19 en studeert communicatiewetenschappen aan de U Gent met een speciaal sportstatuut. De eerste semester studeerde ze voltijds en de tweede semester concentreerde ze zich enkel op de kwalificatiewedstrijden: eentje in Iowa, USA en eentje in Rome. Dat lukte. “Wat een opluchting! En ik was vooral heel blij.” Na haar prestaties in Japan, kruipt ze weer achter haar boeken. Dat heet wilskracht.
Lees ook: De meest vrouwonvriendelijke uitspraken uit de sportwereld.
Hoe het begon
Alles wat je op straat kan doen en een uitdaging inhoudt, vindt Lore leuk. Na voetballen, turnen, BMX-en en nog “een beetje van alles”, wou ze een keer proberen skaten. Dus gingen mijn papa en ik naar een speelgoedwinkel om een fake skateboard te kopen. Ik probeerde wat op het terras en vond het zodanig cool dat ik het eigenlijk ben blijven doen. Je kan blijven evolueren. Je voelt je vrij, wat ik ook leuk vind.”
Klein drama
Twee jaar geleden, tijdens het wereldkampioenschap in Rio de Janeiro in Brazilië, kreeg Lore Bruggeman een serieus accident waarvan ze nog steeds aan het revalideren is. “Ik mocht van mijn sponsor Nike naar het WK. Er was nog geen team van Belgen die meeging: geen coach, geen fysio. “Ik was daar alleen met een vriend. In de halve finale probeerde ik iets op een rail die overging in een trappenset. Die rail was redelijk hoog en mijn board deed niet wat het moest doen en zo kwam ik zeer slecht ten val. Mijn been en voet waren uit de kom, mijn kuitbeen gebroken, mijn pezen afgescheurd, een beetje van alles. Ik kwam in een openbaar ziekenhuis in Brazilië terecht. Ze gaven me geen pijnstillers, rond mijn voet, die uit de kom hing, werd een verbandje omwikkeld – raar maar waar.
Lees ook: Wie is Jasmila Žbanić, de vrouw die het trauma van Srebrenica verfilmde?
Pas na drie dagen kon ik terug naar België vliegen. Die trip heeft alles een beetje complexer gemaakt. Want door de slechte behandeling zijn er veel complicaties bijgekomen. Dan besef je wat een goed en toegankelijk gezondheidssysteem wij hier in België hebben – hier zou ik er een jaar last van hebben gehad, maar nu voel ik nog de gevolgen.” Heeft haar dat niet afgeschrikt voor de sport? “De sport op zich niet, maar de truc die me deed vallen, werd wel een barrière waar ik niet over geraakte. Het is zeker een soort trauma. Ik heb er veel nachtmerries aan over gehouden. Maar het is nu gepasseerd en ik ben blij dat ik terug kan skaten.”
Vladimir SmirnovTASS via Getty Images
Grote kansen voor Lore Bruggeman
De sportfederatie van België gaf haar een beetje geld om naar wedstrijden te gaan. Dat gaf haar moed. “Ah, dacht ik, die geloven in mij. Nu ik die kans krijg moet ik het wel gaan doen.” Het Belgische skaten professionaliseerde zich en Lore laat zich nu omringen door een professioneel team. “Ik ging nog meer trainen: fysieke training en skaten. Tegenwoordig ben ik er elke dag mee bezig. Ik ga naar de fysische training, skate-training, naar de kine en de mentale coach. Vanaf mei-juni is het redelijk voltijds geworden.” Ze verslijt nu een plank per maand.
Hier wordt gefilmd
Skaters gaan samen op stap. Al zolang skaten bestaat, filmen ze elkaar. Een camera is haast een vast onderdeel van een skatersoutfit. En dan is de gsm nooit ver weg. Bruggeman filmt met een OnePlus, “Vooral die laatste, de OnePlus 9, heeft een hele goeie camera. En aangezien je altijd je telefoon op zak hebt, heb je zeker ook een goeie camera bij”, aldus Lore Bruggeman.
Lees ook: Van stress naar burn-out: zo herken je emotionele uitputting.
Ook een gopro, of een camera met een breedhoeklens zijn ideaal voor haar categorie ‘street’. Je skate altijd met vrienden samen. Dus er is altijd wel iemand die vraagt: ‘zou je een keer een paar try’s kunnen filmen’. Je filmt elkaar om de beurt. Dat is ook heel plezant. In het skaten moedig je jezelf ook keihard aan om de tricks ook te landen of te doen. Je bent trots op wat je gedaan hebt en je wilt ook zien voor jezelf hoe de uitvoering was. Het is een complimentje voor jezelf: je hebt een trick geland en dat is een herinnering waar je naar kan blijven kijken. Op social media toon je wat je kan, waartoe je in staat bent.” Maar ze geven ook extra druk want als Lore op instagram ziet wat ze twee jaar geleden al kon, dan wil ze dat nu ook nog steeds kunnen. “Bovendien kan je jezelf analyseren aan de hand van die filmpjes : hoe mooi heb ik het gedaan , hoe was mijn voetpositionering,… . Dat helpt jezelf. Filmpjes maken is iets dat er zal blijven inzitten.” Blijven jezelf challengen – never settle, zoals de slogan van haar OnePlus9 aangeeft.
Interview met Lore Bruggeman
Leg je jezelf hoge verwachtingen op?
Lore Bruggeman: “Ik leg mezelf niet erg veel verwachtingen op voor Tokyo. Want als ik die dan niet zou halen, dan leidt dat enkel tot teleurstellingen. Dus meestal zie ik wat er mogelijk is op het moment zelf en probeer ik de beste versie van mezelf te tonen en mezelf blij te maken met mijn prestatie. Maar mezelf concrete doelen opleggen, dat doe ik niet zo graag. Er plezier in beleven blijft toch het belangrijkste. De Spelen zijn niet echt een droom, het is veel meer een kans.”
Zou je tocht naar de top makkelijker zijn geweest als je een jongen was geweest?
“Dat denk ik eigenlijk niet. Bij mannen is er nog zoveel meer concurrentie, er is er meer strijd. Je moet ook niet onder stoelen of banken steken dat het mannelijke niveau nog altijd veel hoger ligt door de durf, door de techniciteit, … .
Maar misschien zou je wel meer erkenning, meer sponsorgeld krijgen?
Een paar jaar geleden was dat wel een serieus verschil. Won je toen als man in een street league wedstrijd kreeg je zoveel meer dan als je eerste werd als vrouw. Maar nu zou het prijzengeld hetzelfde geworden zijn. Sponsorgelden zullen wel hoger liggen bij mannen, denk ik.”
Waarom blijven de schijnwerpers toch vooral op de mannen schijnen?
“Ik heb hier niet meteen een antwoord op. Zit het zo diep in het maatschappijbeeld dat sport eerder iets is voor mannen? Zeker het skaten is nog een tikkeltje meer mannelijk, . hun wedstrijden zijn meestal iets spectaculairder. Misschien dat dat de aandacht naar zich toe trekt?”
Heb je ooit intimidatie meegemaakt? Zowel fysisch als psychologisch?
Vroeger wel, toen ik met skaten begon. Als jong meisje dat nog niet zo goed kon skaten, zag ik in het skatepark die ogen rollen, die gasten daar begonnen te roddelen en te doen. Dat was eerlijk gezegd wel redelijk intimiderend. In je hoofd beginnen je te denken ‘oh fuck is dat hier verkeerd, mag dat niet, doe ik iets mis’. Je begint aan jezelf te twijfelen door de blikken en de houding van die gasten. Nu is dat totaal geen probleem meer, want als ik nu aankom in een skatepark dan kan ik wel skaten, dan hebben ze zoiets ‘ok, die laten we gerust’.”
Wat is de impact van de Olypische Spelen op jouw carrière.
“Waarschijnlijk zullen de Olympische Spelen mij nog wat meer structuur bieden, meer professionaliteit, meer kansen ook, denk ik. Je krijgt er ook meer zichtbaarheid bij andere sponsors of merken die je dan kunnen contacteren. De de herkenbaar voor anderen vergroot als je een keer naar de Spelen gaat. Er zullen meer deuren opengaan, maar het zal vooral de professionaliteit van de sport zelf ten goede komen, denk ik.”
Lees ook de interviews over onze andere olympiërs in het magazine van deze zomer. Meer info over OnePlus vind je op de website.
