Uschi Cop, oprichter van Hyster-X: “Vrouw-zijn is anno 2022 nog steeds een hindernissenparcours”
© Gaby Jongenelen

Uschi Cop, oprichter van Hyster-X: “Vrouw-zijn is anno 2022 nog steeds een hindernissenparcours”

Door Kim De Craene
Leestijd: 1 min

Gelijkheid is een maatschappelijke verbintenis en geen strikt feministische aangelegenheid: het is een strijd waar iedereen beter van wordt. Veel vrouwen werken elke dag om genderongelijkheid aan te kaarten: overtuigd, geïnspireerd, vastbesloten maar helaas soms ook onzichtbaar. De Internationale Vrouwendag op 8 maart is het uitgelezen moment om acht Belgische feministen die te vaak in de schaduw blijven staan, onder de aandacht te brengen.

/

Uschi Cop richtte Hyster-X op, een schrijverscollectief en sociaal netwerk voor vrouwen en non-binaire personen.

Beschouw je vrouw-zijn als een voordeel of nadeel in jouw professionele omgeving?

“De Vlaamse literaire wereld is bevolkt door veel competente vrouwen, maar de sleutelposities worden nog steeds vaak door mannen ingenomen. Als vrouw de top bereiken, een oeuvre uitbouwen en prijzen winnen is moeilijker. Vrouwelijke auteurs worden minder snel als geniaal of als een autoriteit beschouwd. Historisch gezien worden de onderwerpen waar vrouwen over schrijven minder snel aanzien als universeel, daardoor boeten ze in aan belang. Er is ook de categorisatie ‘te emotioneel’ of zelfs ‘hysterisch’. Vrouw-zijn is anno 2022 nog steeds een hindernissenparcours. Elkaar steunen en die hindernissen erkennen is essentieel.”

Lijkt seksisme af te zwakken, of is het tegendeel waar?

“Behandeld worden op basis van je geslacht is van alle tijden maar gelukkig is er veel in beweging. De traditionele binaire opdeling vervaagt: er is ruimte voor een flexibelere genderbeleving. Als er minder duidelijk een verschil gemaakt wordt tussen wat man-zijn is en wat vrouw-zijn is, vervagen de hokjes en stereotypen.”

Kan je een voorbeeld geven van een situatie waarin je benadeeld geweest bent als vrouw?

“Ik heb luider moeten praten en harder op tafel moeten kloppen om serieus genomen te worden. Maar als je als vrouw je stem verheft, wordt je dat soms kwalijk genomen. Collega’s die me meisje noemen vind ik ook storend: misschien niet slecht bedoeld, maar ik ben geen meisje, ik ben een vrouw. Stel je voor, ik die een mannelijke collega jongen noem. Ondenkbaar.”

Kim De Craene De artikels van >

Kim De Craene schrijft over beauty en lifestyle, boeken en muziek. Na tien jaar São Paulo woont ze terug in Antwerpen. Ze woonde dus zo’n kwart van haar leven in Brazilië. Wat haar toch een beetje Braziliaans maakt. Ze houdt van rode lipstick, languit op een massagetafel liggen, dansen op het strand op blote voeten, bioboeren en stelt zich bij elk dilemma vaak de vraag "wat zou Audrey Hepburn doen?"