We hebben afgesproken bij Serra, een nieuw adresjes op het Rogierplein in Brussel. Voor me is er een ploeg van Arte aan de beurt, die speciaal uit Hamburg is gekomen om haar te interviewen en filmen. In enkele maanden en na enkele singles is Lous een nieuwe Belgische ster geworden die in het hele land bekend is. Wat ze niet begrijpt, is dat ze al een gouden plaat in Italië heeft, en niet in haar eigen land.
“Zou het kunnen dat de Italianen je voor een Italiaanse aanzien?” vraag ik. Lous, het omgekeerde van ‘soul’, heet eigenlijk Marie-Pierra Kakoma. Haar vrienden noemen haar Lous of Pierra. Dus ik mag kiezen. Op haar achttiende koos ze voor haar artiestennaam en een nieuwe identiteit. Intussen is ze vierentwintig, maar ze lacht nog steeds als een klein meisje.
Welke grote soulartiesten zijn altijd jouw inspiratie geweest?
“Otis Redding, Aretha Franklin, Etta James, en ik hield ook erg van de stem van Billy Joel. En dan waren er Dalida en Edith Piaf: bij hen vond ik inspiratie voor mijn uitspraak. Ik voelde me vreemd verbonden met Dalida en haar tragische leven.”
Wanneer ben je van soul overgestapt naar urban pop?
“Soul inspireerde me, maar mijn songs waren nooit 100% soul. Ik haalde mijn inspiratie evengoed uit rap, metal en r&b. Dilemma heeft soul in zich maar het sounddesign is heel hedendaags. Ik heb die plaat gemaakt met de Spaanse producer El Guincho en de Belgische producenten Ponko en Mems. Die laatsten kwamen uit de urban scene in Brussel. We voelen dezelfde groove. De plaat werd opgenomen in Barcelona, Parijs en Brussel.”
In je songs gaat het vaak over kleur(en). Waarom?
“Dat maakt deel uit van mijn verbeelding. In mijn hoofd is alles kleurig. Als je mijn appartement ziet, zou je denken dat ik lsd had genomen, alles is er even kleurig.” (lacht)
Lous and the Yakuza
In ‘Quatre heures du matin’ gaat het over het seksueel geweld waarvan je enkele jaren geleden het slachtoffer bent geworden. Je zegt dat je je de geur van de daders beter herinnert dan hun gezichten.
“Ik geloof stellig dat geur nog sterker is dan zicht. Ik herinner me altijd de geur van dingen. In Bon acteur gaat het ook over die geur.”
Wat heeft je geholpen om niet je hele leven te laten bederven door dat seksueel geweld?
“Ikzelf. De liefde die ik voor mezelf voel en die ik van anderen krijg. Liefde kan alle kwalen genezen. Maar dan moet je wel hard aan jezelf werken. Ik heb ingezien dat ik er niet dood van ben gegaan, en dat de tijd veel leed kan verzachten. Maar je komt er nooit helemaal overheen. Toen ik dakloos was (ze leefde enkele maanden op straat) bleef ik mezelf voorhouden dat dit niet voorgoed was. Ik wilde gelukkig zijn.”
Toch maakt je plaat niet bepaald een blije indruk. Voor ik je kwam interviewen, had ik me voorgenomen om je op te vrolijken!
(Lacht) “In het dagelijkse leven ben ik tegenwoordig heel vrolijk! Maar ik beleef mijn blijheid liever dan erover te schrijven. Dit gezegd zijnde: als muziek echt volledig therapeutisch was, zou elk spoortje trauma verdwenen zijn.”
Naast je muziek werk je ook als model.
“Ik ben een jaar lang model geweest, om geld te verdienen en mijn rekeningen te bepalen. Maar ik ben ermee gestopt toen Dilemme uitkwam. Als Lous and the Yakuza werk ik nog altijd samen met bepaalde merken, zoals Adidas. Ik heb ook campagnes gedaan voor Louis Vuitton en Chloé. Met dat geld wil ik ziekenhuizen helpen bouwen in Afrika. Dat is mijn grootste project.”
Louis Vuitton
Waar in Afrika?
“Om te beginnen Rwanda. Het eerste ziekenhuis moet in januari 2021 opengaan. Door Covid-19 heeft het project vertraging opgelopen. Het is opgezet in samenwerking met de regering van Rwanda: het is de bedoeling dat we in de niet-geïndustrialiseerde gebieden kleine klinieken openen. Ik droom van een goed werkende ziekteverzekering in Afrika.”
Je beide ouders zijn dokters, dus dit project sluit eigenlijk aan bij hun werk.
“Absoluut! Ze zijn er ook erg blij mee.”
Je zegt dat je niet om mode geeft maar je hecht wel veel belang aan je imago.
“Ik geloof dat de mode van nu meer openstaat voor atypische figuren zoals ik. Voor de Louis Vuitton-campagne kregen ze een hele lijst dingen die ik niet wilde doen. Als ik bijvoorbeeld motieven op mijn gezicht teken, haal ik die er voor een foto gegarandeerd af.”
Ik moet aldoor maar naar die indrukwekkende ringen van je kijken. Waar komen die vandaan?
“Sommige zijn ontworpen door het Italiaanse merk Acchitto, andere heb ik van mijn styliste gekregen. Toen ik naar Londen ging, moest ik ze afdoen bij de grenscontrole. Ze dachten dat het wapens waren!”
Zijn handen belangrijk voor jou?
“Ze zijn het stukje van mezelf dat ik het mooiste vind.”
‘Gore’ van Lous and the Yakuza is nu uit. Beluister het album hieronder:
