presse
- Kunt u zich voorstellen en in het kort uw achtergrond voor de oprichting van uw bedrijf toelichten?
Ik ben van Libanees-Canadese afkomst en ben afgestudeerd in management en marketing aan de Amerikaanse Universiteit van Beiroet. Na verschillende, weinig overtuigende, professionele ervaringen, ontdekte ik op 23-jarige leeftijd mijn roeping voor accessoires toen ik een lijn riemen ontwierp, geïnspireerd op een vintage lijn die ik van mijn grootmoeder had gekregen. Dankzij dit project kon ik aan de slag bij het lederwarenhuis Johnny Farah, waarvoor ik gedurende 6 jaar productieleider en autodidact ontwerper werd tussen Beiroet en New York. In 2015 vertrok ik van Beiroet naar Brussel waar ik mijn partner ontmoette en Kinamania lanceerde. Omdat ik een autodidact ben, kostte het me enkele jaren om het beroemde imposter syndrome te overwinnen. Vandaag schreeuw ik luidkeels over mijn passie en mijn roeping.
Dit bericht op Instagram bekijken
- Waaruit bestaat uw bedrijf? Wat is het doel ervan en wat is uw rol erin?
Kinamania is een slow fashion merk van verhaalschoenen en creatieve workshops die leer en moderne technologieën combineren, met een tijdloze, elegante en eigenzinnige signatuur. Ik creëer iconische ontwerpen voor de dynamische vrouw die haar eigen stijl wil laten gelden, met een trendy mannelijk randje en een elegante working girl look. Ik geef ook leerworkshops waar je kunt leren hoe je in een paar uur je eigen tas kunt maken en personaliseren.
Zoals elke ondernemer draag ik vele petten: oprichter/ontwerper/productiemanager/communicatie/business development.
- Wat hebt u gedaan om tradities opnieuw uit te vinden en de bestaande markt te ontwikkelen?
Ik ben altijd op zoek naar verhalen en symboliek. Voor mijn “verhaalschoenen” grijp ik terug op modellen die de geschiedenis hebben getekend – een traditionele Spaanse sandaal, de Engelse derby, de Chinese ballerina en vele andere. Ik werk ook regelmatig samen met kunstenaars, ambachtslieden en ngo’s door hen een uitdrukkingsruimte te bieden op mijn modellen, bijvoorbeeld: lasergravure met een Arabische tekenaar, borduurwerk gemaakt door Palestijnse en Syrische vluchtelingenvrouwen, een samenwerking met een atelier dat kostuums voor matadors maakt.
Mijn nieuwe collectie, 961 (het Libanese telefoonnummer), steunt Libanese ambachtslieden na de explosie van 4 augustus 2020, die Beiroet in rouw dompelde en de financiële crisis verergerde. Ik presenteer deze verzameling via een reeks van 6 mini-verslagen.
- Wat betekent het voor u om een “Bold Woman” te zijn in de werkwereld?
Ik zou zeggen: draag je vrouwelijkheid met trots, spreek je ambities uit, ga vooruit, zie je angsten onder ogen, neem kinderen als je dat wilt, en slaag, want ja, we zijn volhardend, en ergens doen we aan multitasking. Mijn ouders hebben ons op dezelfde manier opgevoed – mijn broer en ik – om vastberaden te zijn. Het draait allemaal om zelfperceptie, en opvoeding. Deze man/vrouw verhouding is nooit een belemmering geweest voor mijn projecten. Het is meer mijn persoonlijke angst.
“Een niet gerealiseerde droom is een niet genoeg gedroomde droom” zei mijn grootmoeder altijd.
U vindt Kinamania in de Koninklijke Sint-Hubertusgalerijen: Koninginnegalerij 22, 1000 Brussel.
