Vertraging op partner-en kinderwens
Singles hebben het sowieso niet makkelijk sinds corona zijn intrede deed. Ze hebben huidhonger en snakken naar knuffelcontacten. Zelfs singles met een ruim sociaal netwerk en vele professionele contacten, voelen zich voor het eerst in hun leven eenzaam. Ze worden met hun neus op de feiten gedrukt, onder meer op het levensgrote feit dat ze (nog) geen gezin hebben.
Vooral bij single vrouwen met een luid tikkende biologische klok- vaak een heel eind in de dertig of de veertig- hakt dat er zwaar op in. Ze voelen immense tijdsdruk om die gezinswens nog vervuld te krijgen en worden heel onrustig.
Een deel van deze single vrouwen begint nu voor het eerst in hun leven voluit een kinderwens te ervaren. Een kinderwens getriggerd door eenzaamheid. Een ander deel van hen heeft al wel stappen genomen om hun kinderwens nog vervuld te krijgen, bijvoorbeeld via vruchtbaarheidsbehandelingen. Die liepen het afgelopen jaar vertraging op.
Tijdens de eerste coronagolf werd vrijwel het volledige medische fertiliteitstraject 2 tot 3 maanden on hold gezet. In de tweede coronagolf legden enkele fertiliteitscentra opnieuw even alle behandelingen stil. In andere centra werd het aanbod beperkt tot bijvoorbeeld alleen de terugplaatsing van bestaande (ingevroren) embryo’s. Ook reizen in functie van vruchtbaarheidsbehandelingen waren plots niet meer evident.
Kinderwens uit eenzaamheid?
Single vrouwen bij wie dit bijzondere tijdperk hun verlangen naar een kind naar boven brengt, vragen zich weifelend af: is dit nu een kinderwens louter uit eenzaamheid of is er meer? Een heel relevante vraag die je jezelf in dat geval best eerlijk stelt, is: is die kinderwens er inderdaad nu pas of speelt die toch al langer onderhuids? Wanneer heb je die kinderwens misschien eerder gevoeld? In welke situaties? In welke periodes in je leven?
Mogelijks ben je het onderwerp voor jezelf uit de weg gegaan, omdat het- op korte termijn- comfortabeler leek om jezelf er als single niet mee te confronteren. Altijd sociaal bezig zijn, werken, sporten, reizen,… waren misschien prima afleidingsmanoeuvres. Het wegvallen daarvan het afgelopen jaar maakt dan soms dat hetgeen je wegdrukte nu aan de oppervlakte komt.
Eens single vrouwen effectief kiezen om voor die kinderwens te gaan, is de volgende vraag: hoé ga ik dat doen, zonder partner? Wat is de optie die het best voelt? Geen wonder dat dit soort vragen je eindeloos gepieker en bij momenten paniek kunnen opleveren. Het gaat immers om een- letterlijk- levensbepalende keuze, wellicht de belangrijkste en zeker de meest onomkeerbare die je ooit zal maken in je leven.
De zeven pistes
Stel je bent een single vrouw en je biologische klok tikt stevig door. Wat zijn dan de opties om vooralsnog mama te worden? Hoe dan ook is het vragen van medisch advies aangeraden, in het bijzonder om te weten hoe het gesteld is met je eicelreserves. Wij lijsten alvast zeven mogelijke pistes op die je als single vrouw helpen actief stappen te ondernemen.
Piste 1: Ga actief op zoek naar je droompartner.
In coronatijden bestaat er minder kans op spontane ontmoetingen met een potentiële partner, maar je kan je natuurlijk actief op de datingmarkt smijten. Wat is momenteel het grootst, wat heeft jouw prioriteit: je partnerwens of je kinderwens?
Bedenk dat je wellicht niet meteen aan kinderen begint van zodra je aan een relatie begint. In hoeverre is een prille relatie stevig genoeg om je al in het avontuur van het ouderschap te smijten? Heb je biologisch nog tijd, wil je nog wachten?
Piste 2: Laat eicellen invriezen voor ‘later’.
Bij social freezing of age banking laat je eicellen invriezen om ‘sociale redenen’. Op deze manier kan je je kansen op een genetisch eigen kind letterlijk laten bevriezen.
De meeste vrouwen beginnen pas serieus aan deze piste te denken als het biologisch eigenlijk al wat laat is en op het moment dat ze ook gewoon niet langer willen wachten met hun kinderwens.
De drempel naar social freezing ligt redelijk hoog, omwille van de kostprijs. Het invriezen van eicellen wordt immers enkel terugbetaald als het gebeurd om medische redenen (bv. een kankerbehandeling waardoor je dreigt onvruchtbaar te worden). Bovendien vereist social freezing een vrij lastig parcours met hormonale behandelingen en eicelpuncties, die mogelijk een aantal keer herhaald moeten worden als je echt een mooi voorraadje eicellen wil aanleggen.
Piste 3: Kies voor een spermadonor.
Bij piste nr. 3 laat je – in tegenstelling tot de eerste twee pistes – het idee om nu een biologisch kind te krijgen met een partner los. Dat is natuurlijk best lastig. Hoe voelt dit voor jezelf? En hoe zal dit zijn voor je kind? En voor een eventuele toekomstige partner?
Heel belangrijk daarbij is dat er grosso modo drie types donorprofielen bestaan: bekend, open profiel (identificeerbaar) en anoniem (niet-identificeerbaar). De wetgevingen hierover verschillen sterk van land tot land. Zo zijn in België open profiel donoren wettelijk niet mogelijk, terwijl in Nederland anonieme donoren niet mogelijk zijn. Deze keuze gaat een grote impact hebben op je kind en op jou en je mag er dus zeker niet licht overstappen.
Piste 4: Kies voor zowel een spermadonor én een eiceldonor.
Het is mogelijk dat je naast een spermadonor ook een eiceldonor nodig hebt. Men spreekt dan van ‘dubbele donor’. Dit is het geval je eicelreserve/ eicelkwaliteit niet meer voldoende is. Leeftijd speelt hierbij natuurlijk een grote rol en medisch advies is nodig om uit te maken of je een dubbele donor nodig hebt.
Een alternatief van de optie dubbele donor kan eventueel de optie embryodonatie zijn.
Piste 5: Ga voor co-ouderschap.
Als single vrouw met een kinderwens kan je natuurlijk een constructie van co-ouderschap opzetten met bijvoorbeeld een homo-man, een homo-koppel, een alleenstaande hetero-man.
Let wel, in tegenstelling tot een donor is een co-ouder een wettelijke ouder, die rechten en plichten, ouderlijk gezag en beslissingsrecht heeft. Dit zijn stuk voor stuk fundamentele juridische verschillen met een donor. Ga ook hier zeker nooit over één nacht ijs. Vraag juridisch advies.
Piste 6: Word pleegmama.
Bij pleegzorg word je nooit de wettelijke mama van een kind; de biologische ouders blijven steeds in the picture. Desalniettemin is het een optie die single vrouwen met een kinderwens soms overwegen omdat ze voelen dat ze een plekje en liefde over hebben voor een pleegkind.
Piste 7: Start een adoptieprocedure
Deze piste is in theorie een optie, maar in de praktijk allesbehalve evident. Niet voor koppels en niet voor alleenstaanden. De wachtlijsten zijn zeer lang.
De Belgische wetgeving laat in principe toe dat je adopteert als alleenstaande. Veel hangt af van het maatschappelijk onderzoek en de beslissingen van de rechtbank. Bij interlandelijke adoptie gelden ook de voorwaarden die de herkomstlanden opleggen. Op grond daarvan vallen er veel landen af voor ongehuwden en zeker voor alleenstaanden.
Viki Peeters is kinderwenscoach. Ze coacht single vrouwen met een tikkende biologische klok om voluit achter een keuze te gaan staan over hun kinderwens. Je kan haar gratis ebook ‘Hoe maak ik de bést keuzes bij mijn moederschapswens?’ hier downloaden.
Lees meer Marie Claire op: Steeds meer vrouwen willen geen kinderen vanwege het klimaat: “Mijn keuze is allesbehalve een gril”, Waarom musea belangrijk zijn in de opvoeding van je kinderen en “De baby zou al met minder kansen aan het leven begonnen zijn”: 4 vrouwen vertellen waarom abortus voor hen de juiste keuze was.
