Kim De Craene is beauty- en lifestylejournaliste voor dit magazine. Ze werkt momenteel vanuit Brazilië voor ons, waar ze eerder al bijna tien jaar woonde. Ook toen bleef ze telewerken voor verschillende Belgische mediatitels zoals Marie Claire.
“Als freelancejournalist ben je niet aan een land gebonden”, vertelt ze. “Ik kan in principe overal werken, zolang ik maar een laptop en wifi heb. Door in het buitenland te leven, samen met locals, ben ik meer open geworden, zowel sociaal als mentaal. Vroeger had ik veel meer vooroordelen, die zijn weg. Ik heb mijn plan leren trekken in moeilijke situaties en dingen gedaan die ik nooit voor mogelijk had gehouden, zoals bijvoorbeeld een eigen catering opstarten. De ideale situatie voor mij is negen maanden in België wonen; met mijn vrienden van hier optrekken, op de boerderij werken en schrijven. En de koude maanden doorbrengen in de zon.”
Sinds de pandemie wint mobiliteit aan belang in talrijke sectoren. De snelle groei van telewerk heeft het fenomeen van de digitale nomaden versterkt: mensen die met hun laptop eender waar hun thuiskantoor optrekken. Drie jaar geleden waren dat vooral freelancers, ondernemers, werknemers van start-ups en mensen uit tech. Nu verleidt het fenomeen ook loontrekkenden in meer traditionele sectoren. Uit recent onderzoek blijkt dat de populatie Amerikaanse werknemers die zichzelf omschrijven als digitale nomaden gestaag is gestegen, van 7,3 miljoen in 2019 tot maar liefst 16,9 miljoen in 2022.
De aangepaste woonmarkt
De woonmarkt heeft zich eveneens aangepast, met de ontwikkeling van tiny houses, omgebouwde campers en aanbiedingen van ‘coliving’ – een woonvorm die het midden houdt tussen woningdelen, coworking en verblijf in een hotel. De trend geldt niet alleen voor een bevoorrechte minderheid van de bevolking: dat zagen we in de film Nomadland van Chloé Zhao, die in 2021 meerdere Oscars won. Door het dagelijkse leven te volgen van een zestiger op roadtrip over de Amerikaanse wegen, filmde de regisseuse de onzekerheid en de beperkingen, maar ze toonde ook een existentiële dorst naar autonomie en vrijheid in dit tijdperk van overconsumptie en ecologische problematieken.
De drijfveren
Wat zijn de drijfveren van de nieuwe nomaden? Fabienne Kraemer, die dokter en psychoanaliste is en zelf telewerkt, telt heel wat nieuwe nomaden onder haar cliënten en patiënten. “Wat ze gemeenschappelijk hebben, is de angst om zich te settelen”, analyseert ze. “De gedachte om hun hele leven op dezelfde plaats te leven en daar ook te sterven vinden z e afschuwelijk.”
Voor Charlène Coudrin was de behoefte aan beweging even symbolisch als fysiek. Sinds april 2022 woont deze voormalige ingenieur in de voedingsindustrie samen met haar man Valentin, truckchauffeur, en hun zoontje van zes, Liam, in een omgebouwde bus. Online staan ze bekend onder de naam Roadcats Family. “Ik wilde niet opgesloten zitten in mijn leven”, vertelt ze. “Zelfs toen we ons huis nog niet hadden verkocht, hadden we al een busje om te kunnen ontsnappen. En ik heb altijd met tijdelijke contracten gewerkt. De gedachte om jarenlang dezelfde baan te doen joeg me angst aan.”
Momenteel beheert zij hun aanwezigheid op sociale media. “Dat doe ik met plezier. We zijn financieel nog niet zelfstandig, Valentin gaat nog steeds de baan op, maar ons doel is om hiervan te leven. Het was niets voor mij om in een bedrijf te werken.” Gentenaars Charlotte Everaert en Henry De Rudder ruilden in 2021 hun bed and breakfast in voor een zeilboot om zo de wereld rond te reizen. Ze bleven beiden werken als consulent voor Belgische bedrijven en maakten tijdelijk vlogs en andere online content, maar daar kroop naar eigen zeggen uiteindelijk te veel werk in voor wat ze eruit haalden.
Nieuwe manier van leven
Als koppel moet je met zijn tweeën een nieuwe manier van leven vinden. Nu ze eenendertig is, komt de reizende kokkin Zuri Camille de Souza op een leeftijd waarop “alles verstart bij de mensen om ons heen”. “Ze beginnen over kindjes en huizen. Dat heeft ons – mijn vriend en mij – ertoe aangezet om ons af te vragen wat we echt wilden. We delen veel, maar willen allebei tijd aan ons werk besteden. Jimmy is zeeman. ’s Zomers zie ik hem nauwelijks waar ik woon. Onze keuze is gemaakt, het belangrijkste is dat we onze dromen volgen.” Fabienne Kraemer merkt vaak dat nomadische koppels het moeilijk hebben om hun ritme op elkaar af te stemmen: “Je moet zin hebben om op hetzelfde moment te vertrekken en terug te keren. En wat professioneel voor de een goed uitkomt, is niet altijd handig voor de ander.”
Banden versterken
Toch versterkt reizen soms de banden. Sinds 2020 trekken Anne Wislez en haar vriend Ton door Europa. Ze leven van het creëren van digitale content voor hun reisblog en van het geven van retreats, waarin zelfontwikkeling en de mythologieën van de streek waarin ze belanden centraal staan. “Ook al waren we al enkele jaren bij elkaar, toch woonden we voor ons vertrek nog niet echt samen. Sinds die reis zijn we 24 op 24 en 7 op 7 bij elkaar. Voor iemand als ik die lang alleen gewoond heeft, is dat wennen.” (lacht)
“En toch gaat het wonderlijk goed”, gaat ze verder. “We zijn alle twee nomaden in hart en ziel en weten filosofisch om te gaan met de kleine tegenslagen van elke dag, want steeds onderweg zijn is niet altijd makkelijk. Het centrale thema in hun reis is leren omgaan met het onbekende. “We leven erg intuïtief, van dag tot dag. In België had ik een drukke job en volgde ik to-dolijstjes, nu volgen we eerder de flow van het leven. Het brengt ons op plaatsen en bij verhalen die we zelf nooit bedacht zouden kunnen hebben.”
Neonomaden
Neonomaden zijn tegelijk individualistisch en gedreven door een sterke gemeenschapszin: ze wonen alleen, maar zijn op zoek naar samenwerking en ontmoetingen. “Brazilianen zijn tegen iedereen en altijd vriendelijk en open, ik heb hier geleerd om dat ook te zijn. Dat is ook nodig als je alleen aan de andere kant van de wereld woont”, getuigt Kim. Anne heeft “overal ter wereld” vrienden en vriendinnen: “Door te reizen worden er bepaalde grenzen geslecht. Je weet dat je maar een paar dagen samen bent. Daardoor ontstaan er snel banden, er is meer spontaniteit.”
Op haar bus heeft Charlène niet geaarzeld om haar zoon thuisonderwijs te geven. “Ik heb op de sociale media zo vaak gezien hoe mensen dat deden met hun gezin”, verklaart ze. Met de groep kan je belevingen, oplossingen en goede plannen delen. Dat heb je nodig om de mentale belasting van het rondtrekken aan te kunnen. Bij elke nieuwe kookmissie moet Zuri zich aan complexe werkrelaties aanpassen. Dat alles test de motivatie, zet aan tot introspectie en geeft zelfvertrouwen.
“Veel mensen zeggen ons dat ze niet de moed hebben om te leven zoals wij”, merkt Charlène op. “Vertrekken betekent je angsten onder ogen zien, je verhouding met geld, werk en succes ontmantelen. Wat is het ergste dat ons kan overkomen? Als ons geld op is, blijven we ter plaatse. We veren altijd weer op.”
Minder balast
Temeer omdat reizen betekent: minder balast. “Bij backpackers leeft sterk die gedachte aan een minimum aan spullen”, benadrukt Fabienne Kraemer. “Als je ziet met hoe weinig bezittingen de mensen in Brazilië kunnen leven, besef je zelf dat je geen tien paar schoenen nodig hebt”, bevestigt Kim. Die ontlasting is ook emotioneel: “Ik weet dat ik op de goede weg ben”, vindt Charlène.
Is dit een levensfase of zien ze dit als een langetermijnplan? “We hopen ergens onderweg een thuis te vinden waar we ons samen kunnen settelen, maar ondertussen hebben we geen idee waar onze reis naartoe gaat”, aldus Anne. “Het enige nadeel aan een nomadenleven is dat het soms best vermoeiend is: je hebt niet één plekje voor jezelf waar je rust vindt”, zegt Kim. Zuri besloot haar appartement in Marseille voor exact deze reden te houden. En ze hoopt er later andere nomaden uit te nodigen. “Mensen op doorreis onthalen zou de boel levendig maken.” Een andere manier om te ontsnappen.
Vond je dit interessant? Lees dan ook: Dit zijn de boeken die deze maand boven op onze stapel liggen, Droom weg: Belgen openen vakantieparadijs in Portugal & 10 manieren om symptomen van hooikoorts te verminderen.
