Kim Mupangilaï besloot na haar studies naar New York te verhuizen – haar American dream na te jagen – en heeft ondertussen al uiteenlopende projecten op haar palmares staan. Ze werkte onder meer —met studio Crème—aan een betere verbinding tussen Greenpoint en Long Island City, het ‘Floating Timber Bridge’– concept. En ze haalde haar eerste soloproject binnen met de inrichting van Ponyboy Bar & Restaurant, dé bar van de locals in Greenpoint.
Maar hoe kom je nu als nuchtere Belgische in het overweldigende New York terecht? Door eerst een paar maanden in een halve bouwval te verblijven in plaats van in een glamoureuze loft, zo blijkt…
Hé Kim! Eerst en vooral, kan je jezelf even kort voorstellen aan de Marie Claire lezeressen?
Ik zou mezelf omschrijven als een outgoing maar bescheiden, empathisch, perfectionistisch, gedreven en go-getter persoon. Mijn vrienden zeggen me vaak ook dat ik ‘too sweet’ ben en ik meer nee moet leren zeggen in het leven, maar dat is nu eenmaal wie ik ben. Ik help graag mensen en geef heel veel om vrienden en familie.
Je werkt en woont in New York. Hoe ben je daar verzeild geraakt?
Ik speelde altijd al met het idee om in het buitenland te werken. Na mijn master in 2016 besloot ik om 3 maand solo rond te reizen in Australië. Hier heb ik enorm veel mensen leren kennen, waaronder ook New Yorkers. Zo groeide het verlangen om ook ‘The Big City’ te trotseren en ik had het geluk dat ik kon logeren bij een vriend die ik had leren kennen in Australië.
De eerste weken woonde ik er op een soort van ‘werf’ zeg maar, dat later een restaurant zou worden. We hadden geen badkamer of keuken, enkel een matras, tafel en wat stoelen. Lang niet zo glamoureus zoals de meesten zouden denken, maar een unieke ervaring. Achteraf ontdekten we dat het gebouw waarin we woonden, de studio was van Basquiat, een Amerikaans neo-expressionistisch kunstenaar. Ook Andy Warhol verbleef in het gebouw (kom dat tegen!).
Hoe begon je jobs te zoeken?
Eens geacclimatiseerd heb ik me voor de wolven gesmeten en ben ik als een gek overal gaan aankloppen en solliciteren met mijn portfolio bij verscheidene studio’s en bureaus. Ik heb toen twee korte stages kunnen regelen. Na 3 maanden besloot ik om terug naar België te keren om alles op een rijtje te zetten en om uit te zoeken hoe ik het precies moest aanpakken, als ik het wou maken in NY.
Veel visumstress en papierwerk later, kreeg ik een project aangeboden door één van mijn New Yorkse vrienden. Hij wilde een bar & restaurant open in Greenpoint, Brooklyn en vroeg me of ik hun interieurarchitect, designer en grafisch designer wou zijn. Ik mocht me ontfermen over het hele bouwteam! Het werd mijn allereerste soloproject en tegelijk de grootste en mooiste opportuniteit in mijn – toch wel korte – carrière.
Succes wordt je hier niet in de schoot geworpen?
Klopt, noem het gerust een ‘struggle’, maar ik zou het onmiddellijk opnieuw doen. Ik heb tijdens die periode enorm veel geleerd over het managen van een gloednieuw project, zoals het delegeren van taken onder het bouwteam, het communiceren met elektriciens en leveranciers, het nemen van structurele beslissingen, noem maar op…
Maar nu dat ik mijn voet in de deur heb gezet, voel ik me nog ambitieuzer. Ponyboy is ondertussen een succes en al zeg ik het zelf, het is toch wel dé bar van de locals in Greenpoint.
Aaron Parker
Wat mis je het meeste aan België?
Zonder twijfel: KAAS!
Heb je altijd al willen doen wat je nu doet?
Ik ben altijd al een creatief persoon geweest. Interesse in kunst, architectuur, mode en design zat er al van kleins af aan in.
Uit een recente enquête blijkt dat knappe vrouwen en mannen meer kans maken om uitgenodigd te worden voor een sollicitatiegesprek. Hoe zie jij dat?
Goh, zelf heb ik dat nog niet ondervonden. New York bruist van de knappe mannen en vrouwen. Maar of je uiterlijk je aan een betere job zou helpen, lijkt me twijfelachtig – tenzij je model bent uiteraard.
De state of mind hier in New York is echt wel ‘vechten of het niet halen’. Niets wordt je hier in de schoot geworpen, juist omdat er zo’n overaanbod is aan inspirerende en creatieve mensen.
Annelies Vanhove
Als je één favoriete plek zou moeten kiezen in New York, welke zou dat dan zijn?
Dan kies ik voor Prospect Park, een gigantisch park in het midden van Brooklyn.
Vind je het moeilijk om als vrouw ‘je mannetje’ te staan in een architecturaal landschap van mannen?
Toch wel. Het is altijd intimiderend om jezelf te omringen met getalenteerde creatievelingen in hetzelfde vak. Ik moet mezelf er dagelijks aan herinneren dat ik het eigenlijk ook wel kàn, en dat ik niet minder ben dan de rest.
You’ve got to be really thick skinned in this city (knipoogt.)
Waar haal je je inspiratie vandaan? Kijk je op naar bepaalde personen?
Ik kijk op naar zoveel mensen. Ik kan een hele waslijst opnoemen van mensen die mij inspireren. Inspiratie haal ik uit alles; muziek, mode, natuur, architectuur, kunst, design, vrienden en andere creatievelingen.
Wat is de grootste carrièreles die je al geleerd hebt?
Het is niet omdat één persoon je werk niet waardeert, dat je daarom niet goed bent in wat je doet. Je moet in jezelf geloven en doorzetten. Fouten maken hoort er ook bij, zo leer je het meest en kan je jezelf alleen maar verbeteren in de toekomst.
Wat wil je nog heel graag bereiken? Hoe ziet je toekomst eruit?
Ik droom ervan om een eigen interieur architectuur -en meubelstudio te lanceren in New York, om samen te werken met inspirerende mensen en te blijven groeien in wat ik doe. Het wordt knokken voor een visum, maar opgeven doe ik niet.
Ik heb een doel voor ogen en hoe dan ook wil ik dat doel bereiken.
Succes Kim!
Lees ook: Interview: 19-jarige Leuvense schone is de relevatie van de modeweken, NYFW: De 5 favoriete lunchplekjes van modellen en Deze zelfhulpboeken geven jouw carrière een echte boost
