Te jong
Toen Luka vorig jaar onder aanvoering van coach Alex Callier The Voice Van Vlaanderen won, was het een uitgemaakte zaak dat de zeventienjarige zangeres het nieuwe gezicht van Hooverphonic zou worden. Tenminste: zo dacht iedereen erover. Behalve Callier zélf. “We waren samen wel een single aan het maken. Maar ik vond Luka te jong. Ze is nog schoolplichtig, hé. Van al de nummers die ik had doorgestuurd pikte ze er meteen ‘Romantic’ uit, een song die eigenlijk voor de groep was bedoeld. Ik had het voordien al door drie verschillende zangeressen laten inzingen, maar geen van allemaal konden ze me overtuigen.
Voir cette publication sur Instagram
Uiteindelijk hebben we Luka toch laten proberen, en eerlijk is eerlijk: het klonk meteen tien keer beter. Dus toen hebben we haar onder de radar al onze oude nummers laten instuderen. Zelfs de grootste critici in onze entourage bleken unaniem lovend. Et voilà! Ze heeft talent, dus dan moet je alle andere pragmatische overwegingen -zoals leeftijd- aan de kant schuiven. Geike was ook pas zeventien toen we ermee in de Verenigde Staten op tournee gingen. Het verschil is dat ik toen zélf niet veel ouder was. Dat ligt nu uiteraard wel wat anders. We hebben veel meer ervaring, nu. Zijn niet meer de wilde feestbeesten van vroeger. Dat is voor ons allemaal een pluspunt, denk ik.”
Van Londen naar New York
De nieuwe zangeres wordt nadrukkelijk uitgespeeld in de recentste clips, en staat ook prominent op de hoes van de nieuwe cd. Dat vind ze zélf natuurlijk erg prettig. “Het is een beetje surrealistisch wat me allemaal overkomt. Wie kan zeggen dat zijn eerste show in Londen was, en de tweede in New York? Die hoesfoto is trouwens gemaakt op Highway 1 tussen San Francisco en Los Angeles. Voor mij voelt het aan als een droom die uitkomt. Ik was ook helemaal niet zenuwachtig voor die optredens, ginds Dat zal straks in België wel anders zijn, als ik op de eerste rij vrienden of familie zie staan.”
Voir cette publication sur Instagram
Volgens Callier – die weliswaar vergezeld is van Cruysberghs en oudgediende Raymond Geerts, maar doorgaans zelf het woord voert- hoeven we achter die Amerikaanse tournee geen groots carrièreplan te zoeken. “We kregen gewoon een aanbod van een lokale promotor die ons heel graag wilde boeken, en wij waren vooral benieuwd of Hooverphonic daar nog volk zou trekken. Dat bleek het geval: alle clubs zaten goed vol. Tegelijk werd het ons meteen weer duidelijk waarom we haast nooit aan de andere kant van de wereld touren:
die Amerikaanse optredens kostten een rib uit ons lijf.
Alleen voor een werkvisum moet je al tienduizend euro op tafel leggen. Zelfs als de zalen uitverkocht zijn, kunnen we dat nooit terug verdienen. Niettemin was het leuk om vast te stellen dat we daar nog steeds een publiek hebben, en de meeste fans elk nummer woord voor woord konden meezingen. Daar bleek bovendien wat voor een schizofrene groep Hooverphonic is. In België behoren we al jaren tot de mainstream, maar in de States beschouwen ze ons als een undergroundbandje. We hadden er zelfs groupies die allerlei oneerbare voorstellen deden, al zijn we daar -uiteraard- niet op ingegaan. In San Francisco kwamen we in een café terecht waar onze platen nog op de jukebox stonden. Naast Stromae, Balthazar en Milow. Dan voel ik me toch een beetje trots. We wisten via social media wel dat we in Amerika fans hadden, dus ’t was geen sprong in het diepe. Maar toch: sommigen onder hen hadden ons twintig jaar geleden nog live gezien. Onvoorstelbaar.”
Zilveren jubileum
In 2020 viert Hooverphonic haar zilveren jubileum. Dat klinkt oud, maar met ‘Uptight’ en ‘Romantic’ bewijst de groep dat ze de vinger nog steeds strak aan de pols heeft. Callier is alleszins opgelucht dat de hits ook met de zoveelste nieuwe zangeres blijven komen. “Het feit dat die nummers aanslaan duidt er toch op dat we actueel blijven. En dat we toch weer een fantastische zangeres gevonden hebben die het verschil maakt. Dit is -kortom- een nieuw hoofdstuk in een boek dat toch al een zekere dikte heeft. Ik voel het zelf ook aan de reacties van het publiek: er bougeert iets. Al geef ik grip toe dat er wel een beetje twijfel was, vooraf. Dat is altijd zo.
…Platen uitbrengen blijft vreselijk stresserend.”
Voir cette publication sur Instagram
Sneller volwassen
Luka bekent dat ze tot voor kort maar een paar cd’s van Hooverphonic in huis had. Een Best Of. En een liveplaat. Maar luister naar de nieuwe nummers op Looking For Stars en het lijkt of ze nooit iets anders gedaan heeft. “ ’t Is vrij ongebruikelijk om met oudere mensen in een band te zitten, al zie ik er vooral de voordelen van in: ik kan veel leren van de ervaring die Alex en Raymond hebben opgedaan. Het dwingt me ook om sneller volwassen te worden.
Voir cette publication sur Instagram
Ik besef dat het een luxe is om als meisje van zeventien in zo’n band te mogen zitten. Weinig meisjes van mijn leeftijd hebben al in de Lotto Arena gezongen. Al zoek ik wél naar een balans tussen Luka Hooverphonic en Luka Vrije Tijd. Ik ben van nature nooit de meest serieuze geweest, maar nu moet dat wel. Omdat ik me mee verantwoordelijk voel voor de andere muzikanten en de hele entourage achter de schermen.” Gelukkig heeft de kersverse zangeres alle vertrouwen in de toekomst, zoals het hoort voor een tienermeisje dat net één van de meest succesvolle Belgische bands aller tijden heeft vervoegd. “Ik ben er vast van overtuigd dat deze plaat het heel goed gaat doen. Ik voél het gewoon. En ik kan niet wachten om opnieuw op het podium te staan.”
Dit stuk verscheen in het januarinummer van Marie Claire België.
