Erkam
De sfeer in de studio was fijn: het was er licht en het stond er niet vol boeddhabeelden of zo. De vrouw die de nieuwelingen opving, raadde me aan om een outfit in een lichte kleur te dragen. Voor de visuele harmonie, en ook om een zekere energie te creëren.
Voor de eerste les had ik een legging aangetrokken, en een wijde tuniek die mijn vetrolletjes mooi verborg.
Ik ben opgegroeid met een moeder die permanent op dieet was, en daar wilde ik absoluut niet aan meedoen. Ik voelde me goed in mijn vel. Tijdens die eerste les kreeg ik meteen een schok: alle vrouwen daar, hoe oud ook, waren superslank en mooi gespierd. Ze droegen strakke shirtjes en ik was de enige met een top die om mijn lichaam flapperde. De tweede verrassing was de leraar, Erkam*. Een grote, gespierde man van een jaar of veertig. Een heel knappe kerel, maar zeker geen dandy. Hij deed me denken aan de acteur Daniel Day-Lewis. Erkam vroeg me om naast hem te komen staan, en wilde weten wat ik van yoga verwachtte. Ik stotterde: “Eh… meer harmonie in mijn leven en eh… in mijn lichaam.” De andere vrouwen knikten alsof ze het er helemaal mee eens waren; ik had de test doorstaan en hoorde vanaf nu bij de club.
Lees verder op de volgende pagina >>>
Vergif
Erkam concentreerde zich op de ademhaling, hij deed strek oefeningen, had het over het verband tussen lichaam en geest, en tussen de geest, het lichaam en de kosmos. Hij ging van de een naar de ander met een soort metalen triangel die hij deed tinkelen en waarnaar hij met gesloten ogen luisterde. Aan het einde van de les zei hij dat ik erg gespannen was, dat er een diepe triestheid binnen in me zat, als een verdriet dat niet opgelost was, en dat ik veel te veel gif binnenkreeg in mijn voeding. Hoe wist hij dat? Voor ik geboren werd, had mijn moeder een baby verloren, een jongetje dat maar twee dagen geleefd had. Het drama kleurde mijn hele kindertijd: de baby heette Laurent – vandaar mijn naam, Laurence. En wat dat vergif betrof: ik wist al heel lang dat ik te veel suiker at. Erkam had iets heel zachts over zich, in zijn stem en in zijn blik. Ik ging geëmotioneerd naar huis. Daar lachten Gregory en Sara me een beetje uit, met mijn ‘sekte’ en mijn goeroe.
V-hals
Na een maand waarin ik twee keer per week naar de les ging, was ik al twee kilo kwijt en had ik mijn tuniek verwisseld voor een T-shirt met V-hals dat maar een beetje aan de wijde kant was. In de kleedkamer gaf Solange, die 28 was, me een complimentje over mijn figuur. En Armelle van 65 zei dat discipline onze bondgenoot was. Ik was omringd door vrouwen die met zachte stem spraken en ik kwam steeds meer te weten over de dingen die hen bezighielden: de juiste voeding, alternatieve geneeskunde, spiritualiteit… Ik mediteerde elke avond op uitspraken van Erkam en ik oefende de asana’s, de yogahoudingen.
Ik at ook anders: geen vlees en geen suiker meer.
Gregory en Sara vonden het maar niets, mijn opmerkingen over hun voeding, hun houding, hun ademhaling en de manier waarop ze met hun emoties omgingen. In vier maanden tijd was mijn figuur spectaculair veranderd. In april trok ik trots een strak hemdje aan. Ik was nu net zoals mijn yogavriendinnen, met wie ik buiten de lessen om ook steeds meer omging.
Avontuurtjes
Erkam gaf ons boeken te lezen, zinnen om over te mediteren, en hij bereidde een reis naar India voor, waarvoor ik me inschreef, ook al viel die in dezelfde periode als de reis naar Scandinavië die ik met Gregory en Sara gepland had. Mijn hele kijk op de wereld veranderde. Ik voelde me steeds verder verwijderd van mensen die geen spiritueel leven leidden – zoals, jammer genoeg, mijn vrienden, mijn familieleden en mijn collega’s. Ik had steeds meer kritiek op Gregory, en ik kon het niet meer verdragen als Sara achter haar computer zat of met haar gsm bezig was.
Ik ontvluchtte het huis, waar er steeds vaker ruzie was, en bleef na de les graag met Erkam praten. Ik wist dat hij avontuurtjes had met zijn leerlingen, want dat leidde nogal eens tot emotionele toestanden, maar ik voelde me fysiek niet tot hem aangetrokken. Aan de andere kant had alles wat hij zei, en elke blik van hem, tien keer zo veel effect als de woorden of blikken van mijn man. Ik ging niet meer uit eten met mijn oude vriendinnen. Ik at trouwens toch bijna niets, en soms voelde ik me misselijk en draaierig. “Dat is normaal, je lichaam is de gifstoffen aan het afvoeren”, zei Erkam dan.
Na acht maanden besefte ik dat ik alleen nog leefde voor de kleine wereld van de yogastudio.
Gehersenspoeld
Gregory en ik hadden voortdurend ruzie. Op een dag verscheurde hij een boek van de Indische filosoof Sri Aurobindo, en riep me toe dat ik gehersenspoeld was. Gelukkig was Sara toen bij een vriendinnetje. Dat hele weekend kwam ik niet meer thuis: ik bleef hij mijn yogavriendin Armelle slapen. Drie dagen later nam ik Erkam in vertrouwen. Hij zei dat er sprake was van negatief karma tussen Gregory en mij, een band uit het verleden die me vasthield en waarvan ik me moest losmaken. Ik wist niet meer wat ik moest doen. Ik hield nog altijd heel veel van Gregory, maar we leefden al twee maanden bijna als vreemden, en probeerden alleen de schijn op te houden voor Sara – die het trouwens steeds minder goed deed op school. In juli schreef ik me in voor een intensieve yogastage in de Cévennes.
Sekte
We vertrokken met ons allen met de trein, alsof we op schoolreis gingen. Ik voelde me blij en schuldig tegelijk. De vorige avond hadden Gregory en ik verschrikkelijke ruzie gehad. Hij had me gesmeekt om ‘uit die sekte te stappen’. Sara probeerde tussenbeide te komen, helemaal in tranen. Maar ik ging toch. De eerste week ging alles goed. We deden yoga, we mediteerden urenlang, woonden spirituele lezingen bij, en er waren ‘emotionele detoxsessies’. De meeste deelnemers waren vrouwen, die zich herinnerden dat ze in hun jeugd mishandeld waren, die het hadden over pijnlijke scheidingen, ziektes, breuken binnen de familie… Toen het mijn beurt was, geneerde ik me.
Ik had een goed leven, ik was alleen geobsedeerd geraakt door mijn gewicht en woog me twee keer per dag. Maar daar zei ik niets over.
Erkam kwam tussenbeide en vroeg me in het bijzijn van iedereen te vertellen over mijn relatie met een man die mijn spirituele waarden verwierp, en daarmee dus ook wie ik vanbinnen was. Het was een schok dat hij me zo confronteerde en zonder mijn toestemming mijn hele privéleven in de groep gooide. Ik antwoordde niet en zag de verwijtende blikken van de anderen.
Unsplash
Tranen
Toen ik die avond in bed lag, besefte ik dat ik net zo was geworden als zij. Ik sloot me af van de mensen die me liefhadden, ik was afhankelijk geworden van de goedkeuring van Erkam, ik was geobsedeerd met mijn lichaam bezig, en voelde me schuldig omdat ik spiritueel niet ‘zuiverder’ was. Ik besefte opeens dat ik niets met die mensen te maken wilde hebben, en dat yoga mijn leven veranderd had in een ‘softe’ hel. Tijdens de tweede week speelde ik het spel mee. Ik genoot van de natuur, maar ik nam me voor: eenmaal thuis, ga ik nooit meer naar de les.
Midden in de nacht stuurde ik een sms’je naar Gregory en Sara, om te zeggen dat ik van hen hield, dat mijn avontuur ten einde was en dat alleen zij tweeën belangrijk waren in mijn ogen. Gregory antwoordde alleen maar: ‘We wachten op je, schat’, en ik barstte prompt in tranen uit.
Ik heb woord gehouden. Toen we na de stage op de trein zaten, zei ik tegen Erkam en mijn ‘vriendinnen’ dat ik niet meer naar de les zou komen. Erkam antwoordde dat ik de kans voorbij liet gaan om mezelf te bevrijden, maar dat hij mijn keuze respecteerde. Solène en Armelle waren stukken minder vriendelijk. Het kon me niet schelen. Ik doe nog altijd yoga, thuis, ik lees spirituele artikelen en boeken, maar ik eet weer normaal. Ik ben alweer een beetje aangekomen, maar dat is dan maar zo. Dat is een stuk van mijn karma, en ik vind het best.
* De voornaam is veranderd.
