“Als er iemand de wereld in vuur en vlam kan zetten, dan is het zij wel”, zei modefotograaf Mario Testino ooit over Anouck Lepère. Het vat haar jaren later nog steeds goed samen, kijk maar naar onze fotoshoot op de vorige pagina’s. Op haar 43ste zag het topmodel al veel van de wereld, ze woonde lang in New York en Londen, maar Antwerpen is terug haar thuisbasis. “Hier kom ik tot rust. Mijn familie en beste vrienden wonen er en als ik zin heb in meer spanning, ben ik in amper twee uur met de trein in grootsteden als Parijs en Londen”, steekt Anouck van wal. Dat ze op tram vier zit, lijkt ongeloofwaardig. Ze is onopvallend gekleed in een linnen jurk en espadrilles, het haar naar achteren gekamd, de huid jeugdig strak. Ze is meisjesachtig en stoer tegelijkertijd, je zou haar meteen voor een twintiger houden. Tot je beseft dat ze al meer dan twintig jaar in het vak zit. Omdat ze voortdurend wordt aangesproken op het terras waar we zitten, verkassen we richting Scheldekaaien. Ze zet al wandelend een grote zonnebril van Chanel op. “Cadeautje van Karl (Lagerfeld, nvdr) toen ik een shoot voor hem deed.” Ze zwijgt even. “Hij was een fijne man, en heel aangenaam om mee te werken. Erg down to earth ook. Hij praatte met iedereen, zelfs met de assistent van de assistenten. Dat zegt veel over een persoon.”
Lees ook: Bold Future Award by Veuve Clicquot: wie is Amélie Alleman, oprichtster van Betuned?
Van studente tot supermodel
Ooit was Anouck een doodnormaal meisje uit Mortsel, ze studeerde architectuur aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten in Antwerpen. “Net nadat ik mijn bachelor haalde,vroeg een student uit de richting mode om voor hem te lopen tijdens het eindejaarsdefilé. Daarna deed ik een casting voor Walter Van Beirendonck en ze vroegen mij voor de volgende show in Parijs. Via hem volgde een show van Dries Van Noten en daar kwam ik backstage in contact met een modellenscout. Hij raadde me aan om het te proberen in New York en niet veel later zat ik op het vliegtuig. Ik gaf mezelf twee maanden, uiteindelijk bleef ik er bijna zeven jaar.” Moeilijk had ze het naar eigen zeggen niet als twintigjarige alleen in de States. “Ik herinner me alleen dat ik het koud vond in de winter. (lacht) Ik reisde veel met mijn ouders, waardoor ik me overal makkelijk thuis voel en respect heb voor
andere culturen. Ik ben niet snel onder de indruk van iets, dat heeft zeker in mijn voordeel gespeeld.”
Anoucks eerste grote opdracht in New York kwam van Hugo Boss. Daarna liep ze mee als lingeriemodel voor Victoria’s Secret, en toen ging het pijlsnel: campagnes voor Louis Vuitton met Naomi Campbell en Kate Moss, ze liep exclusief voor Prada, was het gezicht voor ‘Coco Mademoiselle’ van Chanel, sierde de covers van alle grote modemagazines en reisde vier jaar lang de wereld rond als ambassadrice van Shiseido. Volgens kenners behoorde ze een tijdlang tot de vijf bestbetaalde modellen ter wereld, en als je haar naam intypt op Google Images zie je haar feesten met de grote sterren der aarde. “Natuurlijk was dat een fantastische periode. Ik ontmoette elke dag interessante mensen en kwam op plekken waarvan anderen dromen. Sinds de komst van Instagram is het wereldje fel veranderd. Zelfs die exclusieve feestjes voelden op den duur aan als werk, want ik kon niet meer doen of dragen wat ik wilde omdat iedereen alles mee begon te volgen. Op een gegeven moment raadden mensen in de sector mij aan om een stylist en pr-agent aan te nemen, toen was ik stilaan klaar met de jetset. Soms heb ik spijt dat ik toen niet meer op Instagramben beginnen posten, vooral als ik zie wat sommige modellen daar nu mee bereiken en verdienen. Al denk ik niet dat continu alles delen bij mijn persoonlijkheid past.”
Modellenleven, zwaar leven?
Op Instagram trok dat andere Belgische topmodel Hannelore Knuts vorig jaar stevig van leer over de modeindustrie. Na 20 jaar was ze gefrustreerd door wat ze allemaal in de modewereld ziet gebeuren en dat modellen met te weinig respect worden behandeld. Ook Kate Moss kaartte in een recent interview met BBC Radio 4 de gevaren van modellenwerk aan. Op haar vijftiende moest ze bvb haar T-shirt uittrekken voor een mannelijke fotograaf, en dat was niet de eerste keer dat ze zich ongemakkelijk en geïntimideerd voelde op set. “Ik heb zelf nooit zo’n ervaring gehad”, zegt Lepère. “Maar het klopt dat het modellenleven soms glamoureuzer lijkt dan het is. Zo moest ik eens uren in bikini poseren in een ruimte waar de temperatuur het vriespunt benaderde. Of er was geen eten backstage tijdens de shows, terwijl er echt geen tijd is om zelf eten te kopen tussen de filés. Toen trok ik wél mijn mond open. Dat hielp, het is erna nooit meer voorgevallen. De laatste jaren is er sowieso veel veranderd. De meeste magazines en merken werken niet meer samen met minderjarige en te magere modellen en sinds 2016 hebben we met de ‘Model Alliance’ een eigen vakbond waar we terechtkunnen.”
Anouck doet het bewust een stuk rustiger omdat ze het nomadenleven en extreme ritme wel gezien had, maar ze is altijd blijven werken als model. Vorig jaar poseerde ze nog op de cover van Vogue Rusland en Oekraïne, en ze is regelmatig te zien in campagnes en editorials. “Ik ben een kameleon die zich aanpast aan elke opdracht. Bovendien heb ik een kinderlijke uitstraling, dat helpt. Ik kan nog wel even mee. Gelukkig maar, want hoewel ik veel gedaan en gezien heb, blijf ik het een fantastische job vinden met leuke mensen en prachtige kleren.”
Lees ook: Zo beleefde Lotte Feyen Pukkelpop
