Net als het glazen plafond, wijst de glazen klif op een onzichtbare barrière waar zowel vrouwen als mensen van kleur in het bedrijfsleven tegenaan lopen. Meer bepaald houdt de term in dat wanneer een organisatie in slechte papieren zit en de mannelijke leiders geen antwoord meer kunnen bieden op de problemen, plots een vrouwelijke kandidaat de kans krijgt om de boel te redden. Met een nieuw gezicht willen bedrijven de indruk wekken dat alles gaat veranderen.
De laatste tijd lijkt echter ook de politiek ten prooi te vallen aan dit fenomeen. Denk maar aan Melissa Depraetere, die eerder dit jaar het voorzitterschap van Vooruit overnam nadat Conner Rousseau in opspraak kwam. Als voorzitter in woelige tijden wou zij naar eigen zeggen haar “verantwoordelijkheid nemen om Vooruit richting verkiezingen te loodsen en vooral richting een goed resultaat.” Depraetere mag hier dan wel met glans in zijn geslaagd, menig vrouw verloopt het anders.
Een vrouw om puin te ruimen
En dat is ook niet gek: want in het geval van de glazen klif wordt een vrouw naar voren geschoven als leider in een uitzichtloze situatie waarbij de kans op falen enorm is. Frederik Anseel, Professor management aan de University of New South Wales in Sydney schreef over de glazen klif in De Tijd: “Een vrouw mag het puin ruimen, omdat de kingmakers menen dat ze weer aan de kant geschoven kan worden als hun dat uitkomt. Wanneer the usual suspects de kust opnieuw veilig achten om de touwtjes in handen te nemen, wordt de vrouw genadeloos van de klif geduwd.”
“De uitleg is evident: haar incompetente leiderschap heeft tot een schier uitzichtloze situatie geleid. Toegegeven, het duwtje van de klif is pijnlijk en gênant, maar er was geen andere optie. Gelukkig staan de redders des vaderlands als vanouds klaar om de kastanjes uit het vuur te halen.”
Biden out, Harris in
Een betere omschrijving voor de situatie waarin Kamala Harris zich momenteel bevindt, is er niet. Zo maakte Biden de laatste tijd de ene blunder na de andere door onder andere president Zelensky met Poetin te verwarren. Nadat hij ook nog met corona kreeg te kampen, kondigde hij op zondag aan uit de race te stappen. Niet veel later volgde een nieuw statement waarmee hij zijn steun toezegde aan Harris als nieuwe presidentskandidate: “Mijn allereerste beslissing als partijgenomineerde in 2020 was om Kamala Harris als mijn vicepresident te kiezen. En het was de beste beslissing die ik heb genomen. Vandaag wil ik mijn volledige steun en goedkeuring geven aan Kamala als de kandidaat van onze partij dit jaar.”
Samuel Corum/Getty Images
Hoe het nu verder zal verlopen voor Harris is nog koffiedik kijken. Zo melden CNN en de Wall Street Journal dat het comité voor de Democratische conventie woensdag bijeenkomt om de regels voor de presidentiële nominatie vast te leggen. Co-voorzitters Tim Walz en Leah Daughtry zeggen hierover dat het comité “een open, eerlijk en ordentelijk kader moet opstellen voor de nominatie.”
Glazen klif of Oval Office?
De verwachting is echter wel dat Harris de nominatie zal binnenslepen. Dat bevestigt ook Democratisch afgevaardigde Thierry Wernaers in een interview aan de VRT: “Ze zamelde sinds de bekendmaking online al meer dan 60 miljoen dollar aan campagnegeld in: een recordbedrag. Dat spreekt boekdelen.”
De kernvraag is of de kandidatuur van Kamala Harris, dochter van een Indiase moeder en Jamaicaanse vader, voldoende krachtig is om Donald Trump te verslaan. Op dit moment staat ze in de peilingen nog slechts 1,5% achter Trump. Hoe de situatie zich verder zal ontwikkelen, blijft echter moeilijk te voorspellen.
Het verleden leert ons één belangrijke les: als Trump op dinsdag 5 november als winnaar uit de bus komt, is de kans groot dat Harris, en niet het partijapparaat, de schuld zal krijgen. Bovendien is de kans aanzienlijk dat een witte man, zoals Gavin Newsom (de gouverneur van Californië) vervolgens zal opstaan als de redder in nood om de Democratische Partij in 2028 naar de overwinning te proberen loodsen.
