In 1939 werd Kenzo Takada geboren in het Himej in de buurt van Osaka. Volgens The Guardian fascineerde de modemagazines van zijn zussen hem al als kind. In de late jaren vijftig mocht hij als één van de eerste mannen naar de Tokyo’s Bunka modeschool. Hij leerde door één van zijn leerkrachten, die een Parijse leerschool had gevolgd, het design van Yves Saint Laurent kennen en bewonderen.
In 1965 arriveerde hij per boot in Marseille maar reisde onmiddellijk door naar Parijs. Hij had geen cent op zak, maar wel hopen Japanse inspiratie. Hij werkte er in een damesboetiek en leerde er zijn partner kennen. In 1970 kocht hij goedkope stoffen met strepen, checkerboard, bloemen en grafische prints in bulk op een markt in Montmartre. Met een patchwork van deze stoffen naaide hij zijn eerste collectie aan elkaar. Het zou zijn handelsmerk worden.
Getty Images
Plaveide weg voor Japanse mode
Dat Japans lef sloeg aan in de lichtstad. Hij vulde midden jaren zeventig stadions met zijn catwalkshows. En zo plaveide hij de weg naar de Europese mode voor andere Japanse designers, Yamomoto en Miyake zijn maar twee voorbeelden. Maar ook Dries van Noten werd sterk beïnvloed door de onconventionele Kenzo.
In 1986 lanceerde hij zijn eerste parfum KenzoKenzo. In 1993 verkocht hij het merk aan de luxegroep LVMH en zelf ging hij op zijn zestigste met pensioen. Na 2000 legde hij zich toe op verschillende projecten waaronder schilderkunst. Nadat Kenzo zelf de collectie niet meer tekende, viel het flamboyante wat plat.
Na de daarop volgende financiële crisis was het momentum voor het exuberante voorbij. Toch werd Kenzo Takada zelf terug de mode ingesleurd in 2016: hij tekende de operakostuums voor Madame Butterfly in een uitvoering van de Tokyo Nikikai Opera Foundation. En nog begin dit jaar lanceerde hij een interior design merk ‘K3’. Hij was erevoorzitter van de Asian Couture Federation.
