Anna Vakulenko, moderedactrice online
“Mijn verjaardag valt op 24 februari. Dus in plaats van te vieren, begonnen we ons voor te bereiden op de oorlog – ik, mijn moeder en mijn oma. Het was niet voor de versiering dit jaar dat we rondliepen in het appartement, maar voor alle noodspullen die we nodig hadden te verzamelen. Alleen mijn grootmoeder had zich voorbereid op de oorlog. Ze had de week ervoor boodschappen gedaan zodat we niets te kort zouden komen op het moment dat gierende sirenes de lucht zouden domineren.
De eerste dag van de oorlog brachten we door in de schuilkelder van het regionale ziekenhuis. De ochtend nadien gingen we naar huis om te rusten. Maar dat lukte allesbehalve. Nu nog altijd niet trouwens. Elke avond gaan we een paar uur voor de avondklok naar een gezamenlijke schuilkelder. Daar hebben we al geweldige mensen ontmoet. In de ochtend keren we dan terug naar ons eigen huis, met telkens de schrik dat het er niet meer zou staan. We slapen ook amper. Want tijdens de nacht wisselen we af om om de beurt naar het nieuws te kijken.
De oorlog is verschrikkelijk, maar wij geloven dat waarheid, liefde, waardigheid en moed uiteindelijk zullen overwinnen. Glorie aan Oekraïne, het Oekraïense leger en onze helden!”
View this post on Instagram
Polina Bereza, redactrice online
“Ik had me voorbereid op de invasie: zowel mentaal als ‘fysiek’. Mijn noodspullen stonden klaar en mijn driejarige zoon en ik hadden de stad op tijd verlaten naar een huis met een comfortabele schuilkelder. In de nacht van 24 februari hoorden we allerlei explosies. Er was geen ontkomen meer aan: de oorlog was begonnen.
Ons schuilhuis bevond zich dichtbij een militaire basis. Daardoor hoorden we de hele dag explosies. Op een gegeven moment was er ook een vreselijk rommelend geluid. Niet veel later zagen we twee raketten met grote vuur schietende staarten recht boven ons hoofd. ’s Avonds waren de explosies zo luid dat we ons in de kelder moesten verstoppen. Elke knal, zelfs die in de verte, ging als een elektrische schok door mijn lijf. De explosie die plaatsvond letterlijk een blok bij ons vandaan was de druppel: we moesten weggaan uit de regio Kiev.
Lees ook: Angst en schaamte in Moskou: hoe Russische vrouwen over de oorlog denken
Op de ochtend van 25 februari vertrokken we dan richting van Transkarpatië – mijn zoon en ik. Onderweg kwamen we overal andere vluchtelingen tegen. Toen we Zhyotmyr passeerden, vlogen er twee straaljagers over ons hoofd. Niet veel later hoorde ik dat er een bombardement op het vliegveld was geweest. In Lviv zagen we aan de hemel ook een vuurgevecht met een Russische straaljager. Ik moet je vertellen, als je op de vlucht bent, in een kilometerslange trein (want iedereen vlucht naar het buitenland), die rijdt door de velden, met een kind op je arm, dan is het enige waar je op dat moment aan denkt: ‘Wat te doen als er nu een bom op ons valt?’
Mijn zoon en ik zijn gelukkig veilig nu. Ik hoop dat dat ook zo blijft. Ik probeer het nieuws dagelijks zo weinig mogelijk te volgen – ik blader er alleen eens door. Met mijn familieleden daarentegen heb ik elke dag contact. Het doet me enorm deugd om hun stem te horen.”
View this post on Instagram
Lisa Prihodko, fotografe print en online
“Op 24 februari werd ik om vijf uur ’s ochtends gewekt door een telefoontje van de vader van mijn vriendin. Hij zei me dat ik zo snel mogelijk moest inpakken. Eerst ben je zodanig in shock dat je je adem nauwelijks kan controleren. Daarna besef je dat je moet nadenken over wat je gaat doen. Toen ik haar appartement verliet, waren de laatste woorden die we tegen elkaar zeiden: ‘Ik weet niet wanneer we elkaar terug zullen zien, maar ik hou veel van je.’
Natuurlijk was ik er niet klaar voor. Ook al hebben we allemaal gezien hoe dit conflict steeds erger werd. De spanning was al te snijden. Maar mensen die in een vrij land wonen dat hen dierbaar is konden anno 2022 nooit bedenken dat iemand hun huizen zou verwoesten en hun kinderen van het leven zou beroven. Rusland is een land dat zich nooit zorgen maakt om wie dan ook. Het enige doel is agressie en vernietiging.
Ik laat me niet afleiden door het nieuws. Elke minuut van de dag, 24 op 7, spoken er gedachten over de oorlog door mijn hoofd. Ik heb het gevoel dat als ik ook maar een seconde stop met denken aan de oorlog, Rusland al aan terrein wint.
Tot slot wil ik nog zeggen dat in een land waar zelfs dakloze dronkaards molotovcocktails bijeensprokkelen uit lege flessen om de Russische indringer tegen te gaan, je niet bang hoeft te zijn. Lang leve Oekraïne!”
View this post on Instagram
Lees ook: Van LVMH en Balenciaga tot H&M, zo reageert de modewereld op oorlog in Oekraïne
