Wie is Roman Polanski?
Roman Polanski, geboren op 18 augustus 1933 in Parijs, is een regisseur, scenarioschrijver, acteur, regisseur én producent. Van Frans-Poolse afkomst heeft hij veertig films op zijn naam staan, waaronder enkele geweldige klassiekers zoals ‘Rosemary’s Baby‘, ‘The Pianist‘ of ‘The Ball of vampires‘. Hij vier Césars, een Palme d’Or en een Oscar voor beste regisseur op zijn eer staan.
Zijn familie is vermoord tijdens de Holocaust. Roman zelf is een overlevende van het getto van Krakau. In 1969 was hij getrouwd met Sharon Tate, toen acht maanden zwanger, toen ze op brute wijze werd vermoord door volgelingen van Charles Manson.
Dit bericht bekijken op Instagram
51 years ago #romanpolanski #sharontate #love #wedding #60s #icons #60sicons
De Polanski-affaire in één oogopslag
De zaak Polanski startte meer dan 40 jaar terug, sinds de eerste feiten plaatsvonden in 1977 (zie chronologie hieronder). Het debat is opnieuw gelanceerd sinds 13 november, de officiële releasedatum van de film J’accuse.
In 2019 is Interpol nog steeds op zoek naar Roman Polanski, beschouwd als een voortvluchtige. Hij kan alleen vrij rondlopen in drie landen: Frankrijk, Polen en Zwitserland. Er zijn ongeveer tien vrouwen die hem beschuldigen van seksueel geweld toen ze tieners waren, waarvan één iemand uit Zwitserland.
De Polanski-affaire in de jaren zeventig
In maart 1977 werd hij door een Amerikaanse rechtbank beschuldigd van geslachtsgemeenschap met een minderjarige, de 13-jarige Samantha Geimer. Of zij al dan niet toestemde … Hij pleitte schuldig aan illegale geslachtsgemeenschap met een minderjarige. Hij bracht slechts 42 dagen door in de gevangenis door omdat hij voorbeeldig gedrag vertoonde. De dag na zijn vrijlating kondigt de rechter aan Polanski opnieuw te willen veroordelen. Met als bedoeling om de straf uit te breiden tot 50 jaar.
In januari 1978 koos Polanski er vervolgens voor om de Verenigde Staten te verlaten en zo zijn toevlucht te zoeken in Frankrijk, een land waarvan hij de nationaliteit bezit en dat de uitlevering van Franse burgers weigert. Deze vlucht van de regisseur brengt de zaak in een andere dimensie: hij is nu voortvluchtig. Toch zal de Amerikaanse justitie nooit stoppen met hem proberen in handen te krijgen tijdens zijn reizen naar het buitenland (internationaal arrestatiebevel ter ondersteuning).
In 1993 betaalde Polanski een vergoeding van $ 225.000 aan Samantha Geimer.
In het jaar ’97 verklaart Samantha publiekelijk de regisseur te hebben vergeven en eist ze de stopzetting van de procedure tegen hem.
Bovendien publiceert Samantha Geimer in 2013 haar autobiografie ‘Het meisje: mijn leven in de schaduw van Roman Polanski’, waarin ze uitlegt dat ‘Tijd heelt de wonden […] er is geen reden meer om door te gaan met het nastreven van Polanski, je moet hem zijn genialiteit laten uitdrukken terwijl je zijn verleden vergeet.‘
De Polanski-zaak in de 20e eeuw
In 2009 wacht de politie Roman Polanski in Zürich op met het oog op uitlevering aan de Verenigde Staten. Hij zal twee maanden in een Zwitserse gevangenis doorbrengen voordat hij acht maanden huisarrest krijgt met een elektronische armband.
Vervolgens beweert een Amerikaanse rechter in 2010 dat er geen reden is om Polanski uit te leveren aan de Verenigde Staten (whut?! Waar zit de logica in het rechtssysteem?) én dat hij zijn straf heeft uitgezeten. Desondanks blijven de Amerikanen verzoeken om uitlevering van Polanski, maar dit werd in 2010 geweigerd door Zwitserland én in 2015 door Polen.
<<Lees ook – Van #MeToo naar #HerToo? Asia Argento nu zelf aangeklaagd voor seksueel wangedrag>>
Sinds 2010 is tegen de regisseur verschillende nieuwe aanklachten ingediend, die hij allemaal heeft aangevochten. Charlotte Lewis zegt dat hij haar in 1983 verkrachtte tijdens het voorbereiden van de film ‘Pirates‘. Ze was amper 16 jaar oud.
In 2017, na de zaak Weinstein en MeToo, zijn er drie nieuwe vrouwen die Polanski hebben beschuldigd.
Ten eerste, Robin M, die aankondigde een seksuele aanval door de man te hebben ondergaan in 1973, toen ze 16 jaar oud was. Dan Marianne Barnard, die 10 jaar oud was in 1975. En tot slot, Renate Langer, een actrice, die zegt dat ze werd verkracht toen ze 15 jaar oud was. De regisseur zou zich hebben verontschuldigd door haar een rol te bieden in ‘What?‘ die zij vervolgens heeft aanvaard. De Academie van Oscars sluit Polanski uit, in de nasleep van Weinstein én in overeenstemming met ‘normen voor goed gedrag‘. Een overwinning voor feministische verenigingen, die hem in de gevangenis willen zien.
8 november 2019
8 november 2019, een belangrijke datum in de geschiedenis van de Polanski-affaire. Als er maar één naam is om 8 november te onthouden, is het Valentine Monnier. Dit is een Franse actrice, die beweert te zijn verkracht door Roman Polanski in 1975.
Dit is de release van de film J’accuse die de limiet markeerde. Het verhaal van kapitein Dreyfus is de grootste gerechtelijke dwaling in Frankrijk, een resultaat van gerechtelijke vervolging die nu publiek wordt erkend. Polanski, die deze film regisseerde, is vergelijkbaar met Captain Dreyfus. Hij beweert dat de rechterlijke intimidatie tegen hem onfatsoenlijk, oneerlijk en volledig onevenredig is. Dit zijn de woorden die alles in brand steken.
<<Lees ook – 10 kerstfilms die wij stiekem elk jaar opnieuw bekijken (en jij vermoedelijk ook)>>
Valentine Monnier verklaart, een paar dagen voor de release van de film J’accuse, dat Polanski haar seksueel had misbruikt in Zwitserland, in 1975, toen ze 18 jaar oud was. Meer dan de andere beschuldigingen (Charlotte Lewis, Renate Langer …) wordt er iets losgerukt.
Naar aanleiding van deze beschuldiging, die Polanski volledig weerlegt, wordt de première van J’accuse (8 november) geannuleerd. Inderdaad, voor de Parijse bioscoop Le Champo waar de projectie plaatsvond, verhindert een feministisch evenement het publiek binnen te komen. Hun claim is dat beroemdheid niet synoniem moet zijn met een favoriete regeling.
Al op 9 november wordt een hashtag #BoycottPolanski gelanceerd op sociale netwerken. De acteurs van J’accuse, Jean Dujardin en Emmanuelle Seigner (tweede vrouw van Polanski) annuleren veel van hun radio- en televisie-interviews voor de film.
