Teun van de Keuken (“Tony”) is bij onze noorderburen bekend van het televisieprogramma Keuringsdienst van Waarde, waar hij samen met zijn collega’s de waarheid achter marketingclaims probeert te achterhalen. Wanneer hem in 2003 duidelijk wordt dat ieder chocolademerk in de supermarkt gebruik maakt van cacaobonen mee geplukt door kindslaven, besluit hij zich na het verorberen van een dozijn chocoladerepen te laten aanklagen voor heling. Het proces had een precedent moeten scheppen, maar helaas werd de chocoladecrimineel niet veroordeeld. Om toch een statement te maken ontwikkelt hij in sneltempo en met de nodige tegenslagen Tony’s Chocolonely, de enige (“lonely”) “slaafvrije” chocolade. De documentaire toont aan de hand van archiefbeelden en nieuw materiaal de botsing tussen idealisme en werkelijkheid. Je kan de docu bekijken via iTunes of GooglePlay.
Ondertussen heeft het merk zijn slogan dus moeten bijstellen naar “samen maken we chocolade 100% slaafvrij”. De harde realiteit is namelijk dat, ondanks de traceerbare bonen en het onderhouden van persoonlijke relaties met de cacaoboeren, er ook bij Tony’s nog steeds kinderhanden cacaobonen plukken.
Wees ook een Tony
Wat loopt er dan wél goed? Tony’s Chocolonely betaalt zijn boeren beter. Hun loon is hoog genoeg om hun leven makkelijker te maken, maar ook laag genoeg om een haalbaar voorbeeld te stellen aan de grote spelers op de chocolademarkt. Arjen Boekhold, die enkele jaren gelden het roer overnam van een ontgoochelde Teun van de Keuken, beseft dat globaal gezien, zij slechts een druppel op een hete plaat zijn. Proberen van Tony Chocolonely een wereldmerk te maken is minder realistisch dan binnen de sector doelen te stellen en de concurrentie te laten zien dat een lekkere, winstgevende chocoladereep, door slechts enkele veranderingen door te voeren, ook op een eerlijke manier kan geproduceerd worden.
Schuldgevoelvrije chocolade, kom maar door. Onze favorieten zijn de melkchocolade met karamel en zeezout, en de pure chocolade met amandelen en (jawel) zeezout.