Bob Dylan is een icoon, een legende, een artiest die generaties heeft beïnvloed. Hoe breng je zo iemand tot leven op het grote doek? Dat was de uitdaging voor Timothée Chalamet in A Complete Unknown, waarin hij de jonge Dylan vertolkt in zijn begindagen in Greenwich Village.
Op een winterse dag in Londen ontmoeten we Timothée Chalamet. Gehuld in een zwart-wit gestreept T-shirt en een beige cargobroek praat hij gepassioneerd over zijn diepgaande voorbereiding op de rol. Hij bestudeerde documentaires, las biografieën en verdiepte zich jarenlang in Dylans muziek. “Ik heb vijf jaar naar deze rol toegewerkt”, vertelt hij.
‘A Complete Unknown’ probeert geen volledig portret van Bob Dylan te schetsen. Waarom was dat belangrijk?
Timothée Chalamet: “De film biedt geen allesomvattend beeld, maar een interpretatie van wie hij was tussen 1961 en 1965. Het is bijna een fabel, met een sterke visie van regisseur James Mangold. Beelden van Dylan uit 1964-65 zijn gelukkig ruim voorhanden, die hebben me enorm geholpen bij mijn spel.”
Bob Dylan is een icoon. Hoe heb je zijn personage benaderd?
TC: “Ik heb alles tegelijk aangepakt. Het bijzondere aan iemand als Bob Dylan vertolken, is dat er relatief weinig beeldmateriaal is van zijn eerste jaren in New York. Ik keek documentaires als No Direction Home van Martin Scorsese en Don’t Look Back van D.A. Pennebaker, en las biografieën. Toch was zijn muziek het belangrijkst: prachtig, romantisch en vaak scherpzinnig. Ik heb vijf jaar naar deze rol toegewerkt en ontdekte steeds nieuwe kanten aan hem. Over de periode 1961 tot 1965 weet ik nu alles wat er te weten valt.”
Welke Dylan-song raakt je het meest?
TC: “Precious Angel.”
Searchlight Pictures
Hoe voel je je nu de film bijna uitkomt?
TC: “Het is een fysieke opluchting om te weten dat het publiek de film eindelijk gaat zien. Het project werd vertraagd door de pandemie en door de acteursstaking in Hollywood. Op een gegeven moment leek het alsof het universum ons tegenhield om deze film te maken. Dat we hem nu toch hebben kunnen afronden, is zowel een opluchting als een eer.”
“Het voelt eervol om een brug te mogen slaan tussen een artiest die generaties heeft beïnvloed en ons huidige publiek. Dylan mag dan een Amerikaanse legende zijn, maar zijn muziek en teksten hebben een universele impact.”
Was het musiceren zelf uitdagend? Je speelt gitaar en mondharmonica in de film.
TC: “Het voelde eigenlijk niet als een uitdaging. Vanaf de eerste draaidag voelde ik me comfortabel in de schoenen van deze jonge artiest. Wat ik heb geleerd, kan ik het best samenvatten met een citaat van Dylan uit de documentaire Don’t Look Back: ‘Ik ben door de gebeurtenissen heen gegaan’.”
Zie je een overeenkomst tussen jouw personages in Dune en Dylan?
TC: “Een interessante link is dat beide verhalen geschreven zijn in de jaren zestig, een tijdperk waarin mensen zich cultureel en spiritueel verder openden. Dat verbindt deze twee rollen voor mij, ook al ben ik geen typische sciencefictionheld of singer-songwriter.”
Heeft het spelen van een cultureel icoon jouw eigen kijk op roem veranderd?
TC: “Ja en nee. De jaren zestig gaven kunstenaars een bepaalde vrijheid, maar er waren ook beperkingen. Dat geldt eigenlijk nu nog steeds. Wat belangrijk is, is dat je gelooft in de authenticiteit van wat je doet.”
‘A Complete Unknown’ met Timothée Chalamet en Elle Fanning speelt nu in de bioscoop.
