Waarom is body shaming (het lichaam van anderen of zichzelf ongepast bekritiseren) zo’n trending topic?
Wauters: “Ik denk dat mensen ook in ons land beginnen beseffen dat we bodyshaming niet langer tolereren. Maar weinig mensen willen erover praten of getuigen omdat dat moeilijk is. Sabine heeft het er al langer over. Ik heb de blogpost ‘Dik. Lelijk. Wijf.’ vanuit het hart geschreven. Ik dacht dat de aandacht die ik daardoor kreeg wel voorbij zou gaan, maar nu is er een boek.”
Peeters: “Er is ook een grote shift in de modewereld geweest: er is nu plaats voor diversiteit met curvy modellen als Ashley Graham die veel meer aandacht dan vroeger krijgen en miljoenen volgers op sociale media hebben. Door die aandacht komen de tongen los. Bodyshaming treft trouwens niet alleen dikkere mensen. Ik maak er een punt van dat je ook magere mensen niet mag bashen. Zeggen dat een model wel anorexia zal hebben is echt niet ok.”
Denk je dat je met je boek de maatschappij kan helpen veranderen?
Peeters: “Dat hoop ik. Ik ben daar best idealistisch in.”
Wauters: “Ik ben heel realistisch. Ik denk niet dat we de wereld kunnen veranderen, maar ik krijg veel mails van tieners die geraakt zijn door wat ik vertel. Het is voor hen dat ik dit doe. Mocht ik op mijn veertiende deze boodschap ergens hebben gelezen, zou dat zo’n verschil hebben gemaakt.”
Wanneer beseften jullie: nu moet ik mijn lichaam leren accepteren zoals het is?
Wauters: “Ik ben daar nog elke dag mee bezig. Ik weet als ik wakker word nog niet of ik me die dag slecht of goed ga voelen. Dat vind ik niet noodzakelijk negatief. Als iemand zegt dat hij zich slecht of lelijk voelt, hebben mensen de neiging om die emoties weg te duwen. Terwijl ik het récht heb om me slecht te voelen. Je hoeft echt niet elke dag van de daken te schreeuwen dat je jezelf graag ziet. Dat is niet realistisch.”
Peeters: “Ik heb lang met anorexia en boulemie geworsteld. Drie jaar geleden had ik een erg lage immuniteit en maag- en darminfecties. Toen heb ik de resolute beslissing genomen voor mijn lijf te kiezen. Om het te verzorgen en respectvol te behandelen. Dat is niet altijd makkelijk. Onlangs had ik nog het gevoel: als ik nu een grote pot Ben & Jerry’s had, speelde ik alles naar binnen. Toen heb ik even met mijn lief en mijn moeder gebeld en was dat moment voorbij. Het gaat dus up and down, maar ik kan nu al drie jaar zeggen dat ik voor mijn lijf heb gekozen en niet voor de obsessies.”
Body shaming wordt vooral aan meisjes gelinkt, maar jullie krijgen ook mails van jongens.
Wauters: “Jongens zeggen meteen dat ik het aan niemand mag doorvertellen. Ik maak me zorgen over de zelfbeeldissues waarmee ze worstelen en hoe daarmee wordt omgegaan. Ze leren op hun vijfde al dat ze niet meer mogen huilen en geen emoties mogen uiten. Jongens en mannen worden onder druk gezet om er atletisch uit te zien, dominant te zijn, het schoonste wijf aan hun zijde te hebben, agressief te zijn tegenover alles wat niet mannelijk is… Daardoor gaan ze zich seksistisch en homofoob gedragen.”
Peeters: “58% van de meisjes van vijftien voelt zich onterecht te dik tegenover 18% van de jongens. Dat cijfer ligt lager, maar dat is wel één vijfde van de tienerjongens die ervoor durft uitkomen dat ze zich niet goed voelen. Ook in de modewereld voelen jongens een enorme druk om op hun lichaam te letten. Ik merk op de set dat mannelijke modellen veel ijdeler en onzekerder zijn dan meisjes.”
Meer lezen? Dik. Lelijk. Wijf. van Anke Wauters (Borgerhoff & Lamberigts). Lief voor je lijf van Sabine Peeters (Lannoo).
copyright portretten: Nicol’ Andrea.
