“Nu de wereld geconfronteerd wordt met meerdere, elkaar overlappende crises, mogen we de vrouwen en meisjes van Afghanistan niet vergeten. Wanneer de mensenrechten van vrouwen en meisjes worden geschonden, worden wij daar allemaal door getroffen”, zei Natalia Kanem, uitvoerend directeur van Bevolkingsfonds van de Verenigde Naties (VN) op maandag 15 augustus 2022.
In een persmededeling uitgestuurd op 15 augustus 2022, exact één jaar na de machtsovername van de taliban, hekelde zij de “ononderbroken erosie” van de rechten van de vrouw, van onderwijs tot toegang tot de gezondheidszorg. En ze maakt een beangstigende inschatting van de situatie in Afghanistan.
We must not forget the women and girls of #Afghanistan.
One year since the Taliban took power, Afghan women and girls have seen the continuous erosion of their rights.
See my statement on this escalating crisis: https://t.co/0kaoDJcM6l pic.twitter.com/pjPanB3HHl
— Dr. Natalia Kanem /she/her/ella/ (@Atayeshe) August 15, 2022
Een alarmerende realiteit in Afghanistan
“Ze krijgen nog amper bescherming tegen huiselijk geweld, vrouwen en meisjes worden vastgezet voor kleine overtredingen van discriminerende regels, en het aantal kindhuwelijken en gedwongen huwelijken is toegenomen”, stelt ook Amnesty International. x
Een nieuw rapport, Death in Slow Motion: Women and Girls under Taliban Rule, onthult ook hoe vrouwen die vreedzaam protesteerden tegen deze onderdrukkende regels zijn bedreigd, gearresteerd, opgesloten, gefolterd en onderworpen aan gedwongen verdwijning.
“Dit beleid vormt een systeem van onderdrukking dat vrouwen en meisjes discrimineert in bijna alle aspecten van hun leven. Elke dagelijkse bezigheid – naar school gaan, werken, het huis verlaten – staat onder controle en wordt zwaar ingeperkt.”
The Taliban must stop the rollback on the rights of women and girls. pic.twitter.com/tHt8uU8pMf
— Amnesty International (@amnesty) August 15, 2022
De verschillende organisaties roepen de taliban op om het beleid drastisch te wijzigen en om de rechten van vrouwen en meisjes te waarborgen. De internationale gemeenschap, regeringen, internationale organisaties, en ook alle VN-lidstaten en de VN-Veiligheidsraad moeten eisen dat de taliban dit snel doet. Er moeten consequenties verbonden worden aan de acties van de taliban, zoals gerichte sancties of reisverboden.
“De taliban schenden met opzet de rechten van miljoenen vrouwen en meisjes, en onderwerpen hen aan systematische discriminatie”, zegt Agnès Callamard. “Als de internationale gemeenschap niet optreedt, laat het de vrouwen en meisjes in Afghanistan in de steek.”
Vrouwenrechten zijn onbestaande
Een jaar geleden trokken de taliban Kabul, de hoofdstad van Afghanistan, binnen. Dik twintig jaar nadat zij waren verdreven door een internationale coalitie onder leiding van de VS. De fundamentalistische islamitische groep was weer aan de macht en richtte opnieuw het Islamitisch Emiraat Afghanistan op.
Voor hun komst hadden Afghaanse vrouwen en meisjes toegang tot onderwijs, werk… Het parlement telde in 2014 zelfs 25% vrouwen.
Vandaag is Afghanistan het enige land ter wereld waar meisjes niet naar de middelbare school mogen gaan. Evenmin kunnen zij deelnemen aan het politieke leven. De taliban-regering is dus uitsluitend mannelijk.
Protesten
Vrouwen en meisjes in heel Afghanistan reageerden op deze repressie met een golf van protesten. Als reactie daarop vielen de taliban demonstranten aan met pesterijen en mishandeling, willekeurige arrestatie en detentie, gedwongen verdwijning, en fysieke en psychologische foltering.
Amnesty International interviewde een demonstrant die in 2022 een paar dagen gevangen werd gezet. Ze beschreef haar tijd in detentie: “De taliban bewakers kwamen steeds naar mijn kamer en lieten foto’s van mijn familie zien. Ze bleven maar herhalen… ‘We kunnen ze doden, allemaal, en jij kan helemaal niets doen… Huil niet, maak geen scène. Nadat je protesteerde, kon je dit verwachten’.”
Ook werd ze hard geslagen: “Ze sloten de deur. Ze begonnen tegen me te schreeuwen… Een lid van de taliban zei, ‘Jij vuile vrouw… Amerika geeft ons geen geld vanwege jullie teven…’ Toen trapte hij me. Zo hard dat ik mijn rug verwondde, en hij trapte me ook tegen mijn kin… Ik voel de pijn nog steeds in mijn mond. Iedere keer als ik wil praten doet het pijn.”
Twee vrouwen vertelden dat nadat foto’s van de verwondingen van een demonstrant op sociale media waren geplaatst, talibanleden een nieuwe strategie ontwikkelden om te voorkomen dat vrouwen hun verwondingen publiekelijk zouden tonen.
“Ze sloegen ons tussen onze borsten en benen. Dat deden ze omdat we dat zo niet aan de wereld konden laten zien. Een soldaat die naast me liep, sloeg me op mijn borst en zei ‘Ik kan je nu dood maken, en niemand zou iets zeggen’. Dit gebeurde iedere keer dat we naar buiten gingen. Ze beledigden ons – fysiek, verbaal en emotioneel.”
Demonstranten die gevangen waren gezet hadden gebrek aan voedsel, water, ventilatie, sanitaire producten en gezondheidszorg. Om vrij te komen moesten ze overeenkomsten ondertekenen waarin stond dat zij en hun familieleden niet meer zouden demonstreren, of niet openbaar zouden praten over hun ervaringen in detentie.
