—Inge, als ik aan Essentiel Antwerp denk, dan zie ik felle kleuren, een mix van prints en stoffen, en pailletten… Is dat jouw persoonlijkheid in een merk gegoten?
Inge Onsea: “Normaal heb je een visie voor je met een merk begint. Bij ons was dat niet het geval. Alles is heel organisch gegroeid. Mijn liefde voor kleur heeft alles te maken met mijn dubbelleven in India. Daar ben ik verliefd geworden op kleuren. De combinatie van contrasterende prints is voor mij niet vreemd, eerder vanzelfsprekend. Tom, onze art director, doet niets liever dan mixen. En dat is van in het begin al zo.”
—Hoe ben je ooit in India verzeild geraakt?
“Op mijn 20ste ben ik met mijn toenmalig lief gaan backpacken. In Goa ben ik halsoverkop verliefd geworden op een bekende Bollywood-acteur, Karan Kapoor en ik ben daar gebleven. Op mijn 24ste stond ik zelfs op trouwen. Wij woonden bij zijn voltallige familie in en ik mocht niet werken. Na vijf jaar heb ik de verloving verbroken en ben ik teruggekeerd. Ik heb in die periode zoveel geleerd. Ik ben afkomstig uit een rijhuis in Edegem. Om dan in Mumbai (toen nog Bombay) met tien miljoen inwoners terecht te komen, dat was een wereld van verschil. Toch liet mijn moeder me gaan. Ze zei letterlijk: “Doe maar, ga maar in India wonen.” Een blondine was toen ook nog een exotische verschijning in India. Mensen kwamen naar mij toe om aan mijn haar te voelen. Het was een fantastische tijd. Vandaag beschouw ik India nog altijd als mijn tweede thuis. Wij gaan er minstens tweemaal per jaar heen voor Essentiel Antwerp. Nergens anders ter wereld vind ik vaklui die zo gespecialiseerd zijn in broderie. Ik werk nog steeds met dezelfde fabrikant als toen wij pas begonnen. Hij had twintig jaar geleden een klein atelier met vier of vijf man personeel, ondertussen leidt hij twee fabrieken, waar 400 mensen werken. We zijn samen gegroeid, dat is fantastisch om te zien.”
—Heb jij ooit het gevoel gehad dat je jezelf als vrouw of merk moest bewijzen?
“Mensen vragen mij vaak of de modebranche een moeilijke industrie is om in te werken. Voor mij voelt de modewereld absoluut niet hard aan. Ik trek dagelijks naar mijn bureau als naar een pretpark. Ik kijk er nog altijd naar uit. Ik denk wel dat ik naïef ben gebleven. Wanneer ik bijvoorbeeld mensen op straat in Essentiel Antwerp zie lopen, dan stap ik er meteen op af. Ze moeten mij soms echt voor gek verklaren. Maar ik heb nooit het gevoel gehad dat wij iets te bewijzen hebben. Wat wij doen, is ook niet levensnoodzakelijk. Wij nemen onszelf niet al te ernstig. Dat straalt af op de collecties: ze zijn vrolijk en onbekommerd.”
Kris De Smedt
—Word jij soms herkend?
“Ik weet niet hoe het komt, maar ik word nergens zo vaak herkend als op Brussels Airport. Op straat gebeurt het maar zelden. Mensen die Essentiel Antwerp dragen en volgen, kennen mij wel. Ik ben dan altijd zo fier. Mijn kinderen wijzen mij er ook vaak op, wanneer ze zien dat mensen mij herkennen. Dat was vroeger niet zo, het gebeurt pas sinds een jaar of vijf. Dat moet met de sociale media te maken hebben.”
—Ben je een andere vrouw dan toen je met Essentiel Antwerp begon?
“Iets wat mijn leven zoveel gemakkelijker heeft gemaakt, is dat ik eindelijk kan delegeren. Ik heb vijftien jaar lang dag en nacht alles zelf gedaan. Tot twee, drie uur ‘s nachts werken, was zeker geen uitzondering. Ik ben ook veel gestructureerder geworden in mijn job. Elke collectie voelt als een wiskundige formule die we oplossen. De materie waarmee wij bezig zijn is zeker creatief, maar alles heeft zijn plaats in het proces gekregen. Stap 1 is zus, stap 2 is zo. Hier hebben wij twintig jaar naar moeten zoeken.”
—Ben jij body positive?
“Ik heb mij altijd goed gevoeld. Terwijl ik vroeger echt te dun was, met lange voeten. Een soort van tante Sidonia in L-vorm. Ik heb eigenlijk nooit echt complexen gehad over mijn lichaam. Mijn moeder heeft mij ook nooit iets aangepraat. Ze moedigde mij wel aan om meer te eten. Dun zijn, kan even moeilijk ervaren worden als te zwaar zijn, je krijgt evenveel kritiek. Ik schrik wel wanneer ik mijn tienerkinderen erover hoor praten. Ik betrap mijn oudste erop dat hij zegt dat hij dik is. Terwijl ik denk: jij bent helemaal niet dik. Ik vind het beangstigend om te zien hoe intens zij ermee bezig zijn.”
—Zijn er nog dingen die jou verbazen?
“Het verbaast mij nog altijd hoe loyaal Belgische klanten zijn. Het aanbod van merken is grenzeloos. Twintig jaar geleden kochten onze multibrandstores enkel Belgische merken. Nu heb je Zweden, Denen en Italianen die met fantastische collecties komen. De grenzen staan open, maar onze klanten blijven. Als ik nog één ding kon wensen, dan was het dat ik 48 uren in een dag kon krijgen in plaats van 24. En dat alles veel sneller zou gaan. Ik ben iemand die snel de brokken opraapt en verdergaat.”
—De LGBTQ+ gemeenschap is belangrijk voor jou, getuige de Essentiel Antwerp Pride-collectie, die strijdt voor meer gelijkheid. Mag ik jou een ‘gay icon’ noemen?
“De eerste keer dat ik uitging, was in een gay discotheek. De vader van mijn allereerste vriendje was gay, en ik kwam op de dansvloer van de Marcus Antonius in Antwerpen terecht. Zij vormen mijn community. Wanneer ik nieuwe mensen leer kennen, zelfs in het buitenland, zijn ze altijd gay. Het klikt gewoon. Ik zeg altijd: aantrekking heeft niets met schoonheid te maken, it’s how much you sparkle. En laat dit nu dé community zijn waarin glitter gevierd wordt.”
—Hou je van Belgische ontwerpers?
“Edouard Vermeulen is een hele goede vriend van mij. Ik liet al eens voor mijn verjaardag een fluoroze Natan Couture-jurk op maat maken. Nadat ik was gaan doorpassen, heeft zijn team nog tweemaal naar hem gebeld om te checken of de afmetingen van dat diepe decolleté wel echt klopten. Achteraf hebben ze hem tien centimeter hoger dichtgemaakt dan ik origineel had gevraagd. Ze dachten waarschijnlijk dat het een vergissing was. Maar ik heb mijn kleed terug laten openknippen, zodat het decolleté net kwam tot waar ik het gewild had. Ook Dries Van Noten vind ik fantastisch. Hij is voor mij zonder meer een held, want hij is het die de wereld in kleur heeft leren denken. In de jaren 90 was alles heel sober en toen kwam Dries met zijn kleurontploffingen. Wij vinden dat nu allemaal vanzelfsprekend, maar dat was 25 jaar geleden zeker niet het geval.”
Meer weten over Inge Onsea? Ontdek hier haar beauty- en badkamergeheimen.
