De marinière maakte oorspronkelijk deel uit van het uniform van de matroos.
Het Westen kent een lange traditie van gestreepte kledij voor mensen die buiten de gevestigde orde vielen. Zo droegen in de middeleeuwen zieken en prostituees vaak strepen, en nog steeds dragen veel gevangen strepen. Aangezien matrozen in de marine tot de laagste klassen behoorden, droegen ze strepen om hun status kenbaar te maken. Het was meestal de kapitein die hen dit oplegde, officieel waren ze er niet toe verplicht.
Pas tijdens het Tweede Franse Keizerrijk, in 1858, werd door de Franse Marine National besloten dat alle matrozen in dienst van de marine hetzelfde uniform moesten dragen. De marinière, een simpele trui met driekwartsmouwen, een boothals en blauw-witte strepen, werd een vast onderdeel van dat uniform. De Marine zette zelfs op papier dat het kledingstuk 21 witte strepen en 20 of 21 marineblauwe moest tellen. Op de mouwen waren er 15 witte strepen en 14 of 15 blauwe. De blauwe strepen moesten een centimeter breed zijn, de witte twee centimeter. De truien werden vervaardigd in werkplaatsen van de marine.
Het kledingstuk bleek zo praktisch en duurzaam, dat ook vissers en werklui allerhande een marinière begonnen te dragen.
De marinière en Chanel
De jonge Coco Chanel bracht veel tijd door in de havenplaats Deauville en merkte daar het marinetruitje voor het eerst op. Ze zag er meteen veel mogelijkheden in en in 1917 maakte ze de marinière tot het middelpunt van haar collectie. In één klap verhief ze het daarmee van een kledingstuk voor werkmannen tot de ultieme chic van de Franse stijl.
Ze vond dat vrouwen, net als mannen, recht hadden op comfortabele kledij en introduceerde zo trenchcoats, blazers, jersey truien en wijdvallende broeken met zakken in de garderobe van vrouwen. Ongezien, en zelfs een beetje shockerend in die tijd.
De marinière, favoriet van mode-iconen
Coco Chanel gaf een nieuw imago aan de marinière, maar veel andere artiesten hielpen er mee aan om van het kledingstuk een ultieme klassieker te maken.
Pablo Picasso werd bijvoorbeeld vaak gefotografeerd met een marinière aan, net als collega’s Andy Warhol en Jackson Pollock. Terwijl Brigitte Bardot het kledingstuk sexappeal gaf in de film La mariée est trop belle. Ook van James Dean en Marlon Brandon zijn talloze foto’s te vinden in een gestreept T-shirt.
Wat later gaven de rockers van bands als The Stones en Nirvana een wat ruiger image aan de marinière, met een leren perfecto boven en veel tatoeages.
Jean-Paul Gaultier en de marinière
Na Chanel, bombardeerde zestig jaar later ook Jean-Paul Gaultier de marinière tot haute couture.
De ontwerper was gefascineerd door het getroebleerde verhaal van de zeeman Querelle – het hoofdpersonage in Querelle uit Brest, de roman van de Franse schrijver Jean Genet – en besloot de sensualiteit van de zeeman in het verhaal om te zetten in een reeks herinterpretaties van de gestreepte trui. De marinière werd ook het kledingstuk waarin het enfant terrible van de mode steeds de gasten begroette aan het einde van de défilé.
Waar koop je streepjes?
Al meer dan honderd jaar is Saint-James de officiële en oorspronkelijke leverancier van streepjes voor de Franse Marine. Voor streepjes is het dé onbetwistbare nummer één.
Maar ook Armor Lux is populair dankzij een bijzonder uitgebreid aanbod aan marinières. Orcival produceert sinds 1938 gestreepte shirts en is ondertussen ook een erkende leverancier van de Franse marine. Tenslotte is er nog Petit Bateau dat sinds 1920 de maritieme stijl vertaalt in kinderkleding – en dat ook al een tijdje voor volwassenen doet.
Vond je dit interessant? Lees dan ook: Dit zijn de beste Belgische swimwear merken, Hoe draag je ballerina’s in 2023 & Waar zijn alle plussize modellen naartoe?