Doria, in 1908 geboren in een erudiete Egyptische middenklassefamilie, gaat naar een Franse school in Alexandrië. Ze studeert er af op haar zestiende, waarmee ze alle records breekt in het Egypte van die tijd, en ze krijgt een beurs. Die brengt haar naar Parijs waar ze aan de Sorbonne mag studeren, in een tijd waarin een meisje uit haar milieu verondersteld wordt zich vooral voor te bereiden op een huwelijk.
Als ze later – met een doctoraatsdiploma in de filosofie – naar haar eigen land terugkeert, wordt haar een aanstelling aan de universiteit van Caïro geweigerd. Reden: ze vinden haar te vooruitstrevend. Maar Shafik laat zich niet ontmoedigen. Ze begint te schrijven, gaat actie voeren en belandt uiteindelijk aan het hoofd van twee tijdschriften: La Femme Nouvelle (De Moderne Vrouw, geschreven in het Frans en bedoeld voor de elite) en Bint Al-Nil (De dochter van de Nijl) uitgebracht in het Arabisch en meer gericht op de middenklasse.
Dit bericht op Instagram bekijken
Doria Shafik
Ondertussen is ze een bekende activiste geworden en strijdt ze voor het kiesrecht voor vrouwen en voor volledige gendergelijkheid. Wellicht een te gewaagde onderneming in haar land in de vroege jaren vijftig. Wanneer Egypte een republiek wordt en in handen komt van het leger (en Nasser), gelooft ze steevast dat het nieuwe tijdperk van de feministische revolutie aangebroken is.
Maar veranderingen gaan langzaam. Ze raakt ontgoocheld en bekritiseert Nasser. Zijn wraak is verschrikkelijk: ondanks haar bekendheid komt Doria onder huisarrest. Hét boegbeeld van de Arabische en islamitische vrouwenstrijd mag niet langer uitgaan, geen vrienden meer zien – vrienden die haar overigens afvallig worden, uit angst voor het regime.
Voor altijd wordt haar naam gebannen uit de media. Bijna twintig jaar lang ondergaat Doria Shafik deze wrede gevangenisstraf – om uiteindelijk, uitgeput en uitgewist, in 1975 zelfmoord te plegen. Ze is op dat moment 67 jaar oud.
Lees ook: Wie was Anya Phillips, vergeten it-girl in het punk New York van Blondie?
