Paula who?
Geen idee wie Paula is? Het vrouwelijk wereldrecord van de marathon staat sinds 15 jaar op haar naam. In 2013 liep ze de volle 42,195 kilometer in – hou je vast – 2 uur, 15 minuten, 25 seconden. Dat is razend snel. Of misschien ken je haar wel van het pipi-voorval, een nattigheidje waarvan ze vreesde dat het haar carrière zou overschaduwen. Tijdens de marathon van Londen in 2005 was de nood het hoogst bij Paula en bij gebrek aan een toilet in de buurt, deed ze snel haar behoefte op het asfalt. Kwestie van niet teveel tijd te verspillen. Daarvoor dienen pipi – eh – pitstops toch? Veel belangrijker is: ze won! Het blijft een luttele anekdote van een indrukwekkende loop-baan. Niks of niemand houdt haar tegen.
Getty Images
Met haar 1m73 is Paula een rijzige en pezige gestalte. Met een gulle lach en felle ogen. Onmiskenbaar is het een zachte vrouw, met ijzersterke prestaties. Het lijkt alsof ze al haar kracht inzet op het het lopen, om daarnaast de kalmte zelf te zijn. Zou het? Ze lacht het weg. Zo rustig is ze dan ook weer niet.
Van meet af aan
Al héél vroeg in haar leven, rond haar zesde, was lopen al haar grote liefde. Haar familie was erg sportief. Ze ging voor haar papa supporteren tijdens de marathon en zodra ze oud genoeg was – in de UK moet je 9 jaar oud zijn om lid te worden van een atletiekclub. – schreef ze zich in bij een club. “Mijn ouders lieten me ook andere sporten uitproberen” vertelt ze, “Zelfs ballet! Maar de balletjuf zei al na twee weken dat ik geen talent had”.
Verder deed ze nog een lange tijd aan judo en had ze een passie voor zwemmen, waardoor ze een goeie core strenght heeft. Lopen en zwemmen, maar nooit een triatlon overwogen? “Nee, ik heb schrik van de snelheid op een fiets”.
Getty Images
Moederschap en medailles
Aan de universiteit van Loughborough deelde ze een kamer met Gary Lough, een hardloper, die later niet alleen haar coach maar ook haar man zou worden. In 2001 spurtten ze naar het huwelijksbootje. Samen hebben ze twee kinderen, Isla (11) en Raphael (8).
Ook zwanger hield Paula haar conditie op peil. Ze bleef trainen. “Het is goed voor jou én de baby. Je moet enkel opletten dat je niet overhit of gedehydrateerd geraakt en je hartslag mag ook niet te hoog worden. Ik trainde tot 85% van mijn maximale hartslag. Ook mentaal voel je je gewoon kiplekker na het lopen, wat ook niet onbelangrijk is tijdens een zwangerschap. Bovendien maakt het je baby fitter. Alleen maar voordelen.”, knipoogt ze.
Post-marathon chocoladetaart
Als marathonstrategie onthult Paula dat ze liefst een negatieve split loopt. Dat wil zeggen dat je de tweede helft sneller loopt dan de eerste. Ook recreatieve lopers raadt ze deze tactiek aan. Ook al voel je je in bloedvorm aan de start, probeer je energie een beetje in te tomen en te verspreiden over de race. Naar het einde toe mag je – moét je – uiteraard alles geven.
Wat ze als eerste doet na een marathon? “I usually stop running”. How hilarious of you, Paula. “Ik eet en drink. Mijn man staat aan de finish met een proteïnedrankje ready to go. Het is belangrijk dat ik direct mijn reserves aanvul. Daarna eet ik het eerste dat ik te pakken kan krijgen. Een sandwich, een energiereep, wat dan ook. Veel keuze is er niet aan de finish. ’s Avonds volgt de echte ontspanning en eet ik uitgebreid. Als dessert sowieso een stuk chocoladetaart.
Shutterstock
Een geruststellende gedachte dat ook een atleet zichzelf beloont met eten. Maar naast die chocolade in het achterhoofd, is er nog iets dat je motiveert tijdens een zware race? “Ik probeer om mijn mind en de pijn mentaal uit te schakelen. Een handig trucje daarvoor vind ik tellen. Van 1 tot 100 en dan van 100 naar 1. Na drie herhalingen weet ik dat ik een mijl heb gelopen. Dat gedachtenspelletje gebruik ik puur om mijn gedachten van de pijn af te leiden.”
Of ze er naast het lopen nog sportieve uitlaatkleppen op nahoudt? Zeker en vast. Ze woont nabij Monaco en houdt van langlaufen en kajakken. Tja, actief is ze alleszins. En een doorzetter. Eentje om hoog mee op te lopen, ha! Mijn dag is goed.
